അക്ഷയ്മിത്ര [മിക്കി] 214

“അപ്പൂസ് അവരെ കാവാലത്തേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുപോയി വിടണം”

എല്ലാ ധൈര്യവും സംഭരിച്ച് അക്കു അത് പറഞ്ഞ് നിർത്തിയതും.

“ദാണ്ടേ… രണ്ടെണ്ണോം പൊക്കോണം എന്റെ കീഴീന്ന്.. ഒന്നാതെ മനുഷ്യനിവിടെ ഒരോട്ടം കഴിഞ്ഞ് വന്ന് ഒന്ന് നടുവ് നിവർത്താൻ പാട്പെടുവ.. അപ്പഴ അവൾടെ വേറൊരോട്ടം..! അതും കാവാലത്തേക്ക്..! പൊക്കണം കെട്ടല്ലൊ”

അത്രേം പറഞ്ഞ് നിർത്തി അവസാനം എന്റെ വലത് കൈ അക്കുവിന് നേരെ ഒന്ന് ഓങ്ങിയതും.. അത് കണ്ട് ചെറുതായിട്ടൊന്ന് പരുങ്ങിയ അക്കു വീണ്ടും എന്റെ ആ കയ്യിൽ കയറി പിടിച്ചു..

“അപ്പൂസെ.. പ്ലീസ് അപ്പൂസെ പ്ലീസ്.. പ്ലീസ്.. പ്ലീസ്.. പ്ലീസ് ഞാൻ ഏറ്റുപോയട അപ്പൂസെ.. പ്ലീസ്.. പ്ലീസ് പറ്റില്ലാന്ന് പറയല്ലേടാ അപ്പൂസെ.. പ്ലീസ്.. പ്ലീസ്”

അക്കു എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് രണ്ട് സൈഡിലേക്കും ആട്ടികൊണ്ട് നിന്ന് കെഞ്ചൻ തുടങ്ങി..

“ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല മോളെ..! എന്നെകൊണ്ട് പറ്റില്ലാന്ന് പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല..!”

തല രണ്ട് സൈഡിലേക്കും ആട്ടികൊണ്ട് ഞാൻ തീർത്തും പറഞ്ഞു..

“അപ്പൂസെ അങ്ങനെ പറയല്ലേടാ.. പ്ലീസ്.. പ്ലീസ്.. പ്ലീസ്.. അവര് നിനക്ക് പൈസ തരും.. നി വെറുതെ പോകണ്ട.. വേണവെങ്കി ഞാനും ഒരു അഞ്ഞൂറ് തരാം.. ഒന്ന് കൊണ്ടുപോയി വീട്ടിട്ട് വാ അപ്പൂസെ..പ്ലീസ് അപ്പൂസെ..!”

അക്കു വീണ്ടും നിന്ന് കെഞ്ചാൻ തുടങ്ങി..

അക്കു.. നി എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും എനിക്ക് പോകാൻ പറ്റത്തില്ല..! പറ്റത്തില്ലന്ന് പറഞ്ഞാൽ പറ്റത്തില്ല..

“അപ്പുവേട്ടൻ പോവാന്ന് സമ്മതിച്ചാൽ ഞാനൊരു ഉമ്മ തരാം”

എന്റേയും അക്കുവിന്റെയും തർക്കത്തിനിടയിൽ എന്റെ അടുത്തേക്ക് ചേർന്ന് നിന്ന ലക്ഷ്മിയാണ് അത് പറഞ്ഞത്..