ആലത്തൂരിലെ നക്ഷത്രപ്പൂക്കൾ 7 [കുട്ടേട്ടൻ] 770

‘ശോ പറ്റുന്നില്ല കേട്ടോ ,അഞ്ജലി പറഞ്ഞു. അപ്പു അവളെ താഴെ നിർത്തി.

“ഒരു കാര്യം ചെയ്യാമോ, നീ എന്നെ നേരെ എടുത്ത് പൊക്ക്.പിന്നിൽ കൂടി പിടിച്ചിട്ടു പൊക്കിയത് കൊണ്ടാ പറിക്കാൻ പറ്റാതെ പോയത്.” അഞ്ജലി പറഞ്ഞു.

ഇത് വല്ലാത്ത പരീക്ഷണം ആണല്ലോ, അപ്പു മനസ്സിൽ ഓർത്തു.

അഞ്ജലി നേർക്ക് നേരെ നിന്നു.അപ്പു അവളുടെ നിതംബങ്ങൾ കൈകൾ കൊണ്ട് പിടിച്ചിട്ടു പയ്യെ ഉയർത്തി.അവളുടെ വലിയ മാറിടങ്ങൾ അവന്റെ മുഖത്ത് തട്ടി നിന്നു.അവൻ അവളെ മെല്ലെ ഉയർത്തി.

ആ ഉയർത്തലിൽ അഞ്ജലിയുടെ ഹാഫ് സാരി തെന്നി മാറി.അവളുടെ വയർ നഗ്നമായി.കുഴിഞ്ഞ ആഴമുള്ള അവളുടെ പൊക്കിൾ കൊടി അവന്റെ മുഖത്ത് മുട്ടി.അവ ൾ ഏന്തി വലിഞ്ഞ് മാങ്ങ പറിക്കാനായി നോക്കി. അവളുടെ പൊക്കിൾ അവന്റെ ചുണ്ടിലുരഞ്ഞു.അവളുടെ പാൽനിരമുള്ള വെളുത്ത അരയിൽ കിടക്കുന്ന പൊന്നരഞ്ഞാണത്തിൽ അവന്റെ ശ്രദ്ധ ഉടക്കി.

“കിട്ടി ” , ആഹ്ലാദത്തോടെ അവൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അവൾ മാമ്പഴം പറിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

അവൻ അവളെ താഴെ നിർത്തി.വികാരത്തള്ളലിൽ അവന്റെ പൗരുഷം ഉണർന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.അവൻ തല താഴ്ത്തി നിന്നു.

“അപ്പൂ ” അഞ്ജലി അവന്റെ മുഖത്ത് തന്റെ കൈകൊണ്ട് തൊട്ടു നോക്കിയിട്ട് വിളിച്ചു. “ഉമ്മാ”, അവന്റെ ചുണ്ടത്ത് ഒരു ചുടുചുംബനം നൽകിയിട്ട് അവള് ഓടിപ്പോയി.അവളുടെ തുള്ളിത്തെറിക്കുന്ന വിടർന്ന നിതംബങ്ങൾ നോക്കി അപ്പു സ്തബ്ധനായി നിന്നു.

അപ്പുവിന്റെ പ്രതിരോധ കോട്ടകൾ ഇടിഞ്ഞു വീണു കൊണ്ടിരുന്നു.താൻ സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരു പയ്യൻ ഒരു പെണ്ണിനോട് ഒരു കുറ്റം ചെയ്താൽ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ അത് ഓർത്തിരിക്കനും അവനോട് വിരോധം പുലർത്താനും ഒരു പെണ്ണിന് കഴിയും.പക്ഷേ ഒരു ആണിന് അത് കഴികയില്ല.താൻ സ്നേഹിക്കുന്ന പെൺകുട്ടി തനിക്ക് വേദന മാത്രം തന്നാലും അവന് തിരിച്ച് സ്നേഹിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ കഴിയില്ല.

രാത്രി അപ്പുവും അഞ്ജലിയും തനിച്ചായിരുന്നു.വീട്ടുകാർ ഏതോ ചടങ്ങിനായി പുറത്തു പോയിരുന്നു.

‘അപ്പൂ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വരൂ,  അഞ്ജലി വിളിച്ചപ്പോൾ അപ്പു ഡൈനിങ് ഹാളിലെ വലിയ തീൻമേശയിൽ ഇരുന്നു.