അലയുന്നു ഞാൻ [Saran] 130

അമ്മ നേരത്തെ തന്നെ ബന്ധുക്കളെക്കൂടെ ട്രാവൽസിൽ വന്നിരിന്നു. അവിടെ അതിവശ്യം നിറയെ ആളുകൾ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ ഒരു കറുത്ത ചെക്കിന്റെ ഷർട്ടും ഗോൾഡൻ കരയുള്ള മുണ്ടുമാണ് ധരിച്ചിരുന്നത് പിന്നെ എന്റെ മുഖത്തു എപ്പോഴും ഒരു കണ്ണാടി കാണും കൂളിംഗ് ക്ലാസ്സ്‌ ഒന്നും അല്ല കേട്ടോ എന്റെ കണ്ണിനു കാഴ്ച കുറവ് ഉള്ളതുകൊണ്ട് കണ്ണാടി വായിക്കുന്നതാണ്.

ഞാൻ തടി അങ്ങനെ നീട്ടി വളർത്താറില്ല എപ്പോഴും ഡ്രിം ചെയ്താണ് വിടുന്നത് അവിടെയുള്ള മിക്ക പെൺകുട്ടികളും എന്നേ തന്നെയാണ് നോക്കുന്നത് എനിക്ക് നോക്കാനോ മിണ്ടാനോ താല്പര്യം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഞാൻ അവിടെ നിന്നും പുറത്തേക്ക് നടന്നു അപ്പോഴാണ് അനന്ദുവിനെ കാണുന്നത്..

“ഡാ നീ ഇപ്പോഴാണോ വരുന്നത് ” ഞാൻ അവനോടു ചോദിച്ചു.

“ഇല്ലടാ ഞാൻ നിന്നെ വിളിച്ചപ്പോൾ തന്നെ ഇറങ്ങി വഴിയിൽ വച്ച് വണ്ടിക്ക് എന്തോ ചെറിയ പ്രശ്നം പിന്നെ വർഷോപ്പിൽ കൊണ്ട് പോയി ശെരിയാക്കി വന്നപ്പോൾ സമയം താമസിച്ചു.. നീ ഇപ്പോഴാണോ വന്നത് “..

” ഇല്ലടാ ഞാൻ വന്നിട്ട് ഇത്തിരി നേരം ആയ്യി പിന്നെ അവിടെ നിറയെ പെൺകുട്ടികൾ ഉണ്ട് അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ അവിടെ നിക്കാതെ പുറത്തേക്ക് വന്നത് “..

ഞാൻ പറഞ്ഞു. പൊതുവെ എനിക്ക് ഈ പെൺകുട്ടികളെ ഇഷ്ടമേ അല്ല എന്തോ എനിക്ക് ഈ പ്രണയത്തിനും പൈങ്കിളി അടിക്കാനൊന്നിനും താല്പര്യം ഇല്ല അതുകൊണ്ട് ഞാൻ പെൺകുട്ടികളെ അടുത്തേക്ക് മിണ്ടാനും പോകില്ല അവരെ കണ്ടാൽ ഞാൻ അവിടെ നിന്നും മാറിനിൽക്കും കൃത്യമായിട്ട് പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് കല്യാണം കഴിക്കാൻ പോലും താല്പര്യം ഇല്ല. അമ്മയും മറ്റു ബന്ധുക്കളും കുറെ എന്നോട് പറഞ്ഞു ഒരു കല്യാണം ഒക്കെ കഴിക്കണ്ടേ പെണ്ണ് നോക്കട്ടെ എന്നൊക്കെ.അപ്പോഴക്കെ ഞാൻ ഇതിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നതാണ് പതിവ്.എനിക്ക് ആരുടെ ജീവിതത്തിലും കയറി അധികാരം സ്ഥാപിക്കണ്ട. ആരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാവുകയും വേണ്ട. സ്വന്തം കാര്യം നോക്കി ജീവിക്കാനാണ് എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടം. കല്യാണം കഴിക്കുന്നതും കഴിക്കാതിരിക്കുന്നതും അതൊക്കെ ഓരോരുത്തരുടെ വ്യക്തിപരമായ കാര്യങ്ങൾ ആണ്. പക്ഷെ എന്റെ തീരുമാനം ഇതാണ് ഞാൻ ഇതിൽ തന്നെ ഉറച്ചു നിൽക്കുകയും ചെയ്യും..