അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3380

മാധവന്റെ പ്രതീക്ഷകൾ തകിടം മറച്ചു കൊണ്ടാണ് ബസ്സിന്റെ വേഗത കുറഞ്ഞത്. നല്ല തിരക്കായത് കൊണ്ട് അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്താറായത് അയാൾക്ക് മനസിലായില്ല. അവളുടെ കൈകൾ സ്വതന്ത്രമായി. മേല് നിന്നും അയാളുടെ സ്പർശനം അയഞ്ഞു. കണ്ണുകൾ തുറന്ന് അവൾ ചുറ്റിലും കണ്ണോടിച്ചു. തെന്നി നീങ്ങിയ സാരി മുലക്ക് മുകളിലേക്ക് വലിച്ചു മറച്ചു.

“മൈര്…”

അയാൾ പിറു പിറുത്തു.

ആൾക്കാരുടെ ഞരുക്കത്തിനിടയിൽ അവൾ വേഗം തന്നെ കുറച്ച് മുന്നോട്ട് കയറി നിന്നു. ബസ് നിർത്തി. കുറച്ചധികം ആൾക്കാർ ഇറങ്ങിയത് അവൾക്ക് ആശ്വാസമായി. ഇരയെ നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു സിംഹത്തിന്റെ ക്രൂര്യമായിരുന്നു മാധവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ആളിയത്.

സാരിതലപ്പു കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ തുടച്ച് അവളൊന്ന് പുറകിലേക്ക് നോക്കി. അയാളെ അവിടെ കാണാനില്ല. അശ്വതിക്ക് സങ്കടം വന്ന് കനത്തു. ഇങ്ങനെയൊരു അനുഭവം ഇതാദ്യം..!!

“അച്ചു.. ഇറങ്ങ്..”

പ്രസാദിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് അവളൊന്ന് ഞെട്ടി. ശ്രദ്ധിക്കുമ്പോൾ, മാധവന്റെ വീടിനു മുന്നിലേക്ക് കാർ നിർത്തിയിരിക്കുന്നു. അവിടെ ഇറങ്ങാൻ വേണ്ടി അവളുടെ മനസ്സ് നന്നായി മടിച്ചു. പക്ഷെ എന്തു ചെയ്യാൻ.. മക്കളെയും കൂട്ടി അവൾ കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി. കറുത്ത ബ്ലൗസ് പൊതിഞ്ഞ വലത്തേ മുല സാരിക്ക് പുറത്തേക്ക് മുനമ്പ് കൂർത്തു നിന്നിരുന്നു. അശ്വതിയുടെ അനിഷ്ട ഭാവം കണ്ട് അരികിലേക്ക് വന്ന പ്രസാദ് അവളുടെ സാരി നീക്കി കൊടുത്തു. അവളവന്റെ കൈ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. മാധവനും കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി.

“പ്രസാദേ പഴയത് പോലെ തന്നെയാണോ..? വേണമെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് താഴെ തന്നെ താമസിക്കാം..”