അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3377

മാധവൻ താക്കോലുമായി പുറത്ത് വന്നു.

“പ്രസാദേ അവളെവിടെ..?”

“അപ്പുറത്തുണ്ട്..”

“മ്മ്..”

അയാൾ അവന് താക്കോൽ കൊടുത്തു.

“പിന്നേ.. ഭാര്യയോട് പറയണം ഞാൻ അങ്ങനെ പച്ചക്ക് മനുഷ്യനെ തിന്നുന്നയാളല്ലെന്ന്..”

പ്രസാദ് ചിരിച്ചു.

“അങ്ങനെയല്ല മാധവേട്ടാ..”

“മ്മ്..ശെരി പോയി തുറക്ക്.. ഇവർ സാധനങ്ങൾ കൊണ്ടു വെക്കട്ടെ..”

സന്തോഷത്തോടെ മൂളി, അവൻ നടന്നു. സ്റ്റെയറിനടുത്തു നിൽക്കുകയാണ് തന്റെ സുന്ദരിയായ പെണ്ണ്. പെരു വഴിയിൽ ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നില്ലല്ലോ എന്ന ആശ്വാസത്തോടെ അവൻ അവരെയും കൂട്ടി മുകളിൽ കയറി വാതിൽ തുറന്നു. മുൻപ് താമസിച്ചത് കൊണ്ട് സുപരിചിതമാണ് അവർക്കവിടം. അവൾ വേഗം മുറിയിൽ കയറി ലോക്ക് ചെയ്ത് കൊച്ചിന് പാല് കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി.

അവരുടെ സാധനങ്ങളൊക്ക കയറ്റി കഴിഞ്ഞ് ആ പണി അങ്ങ് തീർന്നു.

സമയം സന്ധ്യ മയങ്ങി.

ഇളയ കൊച്ചിനെ പാല് കൊടുത്ത് കിടത്തിയുറക്കി ചിന്നുവിനെ കുളിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി നോക്കുകയാണ് അശ്വതി. ശേഷം അവളും കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഒരു നേർത്ത ചുരിദാർ ടോപ്പും പാവാടയും എടുത്തിട്ടു. ബാൽക്കണിയിൽ ഇരിക്കുകയാണ് പ്രസാദ്. അവളങ്ങോട്ട് നീങ്ങി.

“ഏട്ടൻ കളിക്കുന്നില്ലേ..?”

“ഉണ്ട്.. നിന്റെ കഴിഞ്ഞോ..?”

“ഉം..”

“എങ്കി കുറച്ച് നേരം ഇവിടിരിക്ക്..”

അത് കേട്ട് അവളും അവനടുത്തായി ഇരുന്നു. എങ്ങനെയെങ്കിലും അശ്വതിയുടെ മനസ്സിൽ നിന്ന് മാധവനോടുള്ള ഇഷ്ടക്കേട് മാറ്റിയെടുക്കണമെന്നായിരുന്നു പ്രസാദിന്റെ മനസ്സിൽ..

“നി ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കിയേ.. ഇവിടെ ഇടമില്ലായിരുന്നെകിൽ ഈ രാത്രി നമ്മൾ എവിടെ പോകേണ്ടി വന്നേനെ..?”