അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3377

“പക്ഷെ കിട്ടിയാൽ കൊള്ളാമല്ലേ..? അയാൾ എന്താ നിന്നോട് ചെയ്ത പ്രശ്നം..? അത് പറയ് എന്നാൽ..

നിന്നെ ഒന്ന് നോക്കിയതോ.?”

അത് കൂടെ കേട്ടപ്പോൾ ദേഷ്യത്തോടെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളവിടുന്ന് എണീറ്റ് പോയി..

“എടി.. അച്ചൂ..”

വിളി കേട്ടിട്ടും നിന്നില്ല. അന്ന നടയായി പോകുന്ന ഭാര്യേടെ പിൻഭാഗവും നോക്കി അവനിരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും ശരീര സൗന്ദര്യമുള്ള പെണ്ണിനെ ആരാണ് നോക്കാത്തത്.. ഒരു തവണ പോലും പെണ്ണിന്റെ മാറിലേക്ക് നോക്കാത്ത രക്ത ബന്ധങ്ങൾ പോലും വിരളമാണ്. അപ്പോഴാണ് തന്റെ ഭാര്യയെ നോക്കിയ മാധവേട്ടൻ. അതൊക്കെ ആ രീതിയിലെ കാണേണ്ടു എന്ന് ഈ പെണ്ണിനെ എങ്ങനെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാൻ.. എന്താണേലും ഇവിടെ താമസിച്ച സമയം അങ്ങേര് ഇവളെ കേറിപ്പിടിക്കാനൊന്നും ശ്രമിച്ചില്ലല്ലോ..

അവസാനം പ്രസാദ് തന്നെ താഴെ മാധവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.

“എനിക്കറിയില്ലേ പ്രസാദേ നിങ്ങടെ കഷ്ടപ്പാട്.. മുൻപ് നിങ്ങൾ ഇവിടുന്ന് ഇറങ്ങിയത് തന്നെ എന്തിനാണെന്നെനിക്കറിയില്ല..”

അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“അതാ സ്റ്റോർ റൂമിൽ അരിയും സാധങ്ങളും അടക്കം നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടത് ഉണ്ട്. എടുത്തോളു..”

അത് കേട്ടപ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ വെള്ളം നിറഞ്ഞു. മാധവൻ അവന്റെ പുറത്ത് തട്ടി.

“എന്താ പ്രസാദേ ഇത്.. ഞാൻ നിന്നെ അനിയനെ പോലെയല്ലേ കണ്ടത്.. ചെല്ല്.. പോ.. ഭാര്യക്കും പിള്ളേർക്കും വിശക്കുന്നുണ്ടാവും എനിക്കറിയാം.”

മാധവനോടുള്ള ഭയഭക്തി ബഹുമാനത്തോടെ അവൻ സാധനങ്ങളുമായി മുകളിലെത്തി. വാതിൽ തുറന്ന അശ്വതി അവന്റെ കൈകളിലെ സാധനങ്ങൾ കണ്ട് അമ്പരന്നു.