അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3377

ഉച്ച സമയം, കൊച്ചുങ്ങൾക്ക് ഭക്ഷണം കൊടുത്ത് അവളും കഴിച്ചു.

പ്രസാദിനെ ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്കി. കോൾ എടുത്തെങ്കിലും സംസാരിക്കുന്നത് ക്ലിയർ അല്ലാത്തത് കൊണ്ട് കട്ട് ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. വീണ്ടും ശ്രമിച്ചെങ്കിലും കിട്ടിയില്ല. പണിയെല്ലാം തീർന്നത് കൊണ്ട് ഒന്ന് മയങ്ങി.

കോളിങ് ബെല്ലിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഉറക്കം ഞെട്ടുന്നത്. ഭാഗ്യത്തിന് മക്കളുടെ ഉറക്കം ഞെട്ടിയില്ല.

ഏട്ടനാവും..!

അവൾ വേഗം എഴുന്നേറ്റ് മുടി വാരി കെട്ടി ഡോർ തുറക്കാൻ നടന്നു. വീണ്ടും കോളിങ് ബെൽ മുഴങ്ങി.

“ദാ വരുന്നു ഏട്ടാ….”

തത്തി തുള്ളിക്കൊണ്ട് വാതിൽ തുറന്നു. നോക്കുമ്പോൾ മാധവൻ…! അടി വയറ്റിൽ നിന്നൊരു ആന്തൽ പടർന്ന അവസ്ഥ. അയാളുടെ തുറിച്ച കണ്ണുകൾ..! അവൾ വേഗം മുല ഭാഗങ്ങളെ സാരി വച്ച് മറച്ചു.

“ഉറങ്ങുവാണോ..നി..?”

അയാളുടെ പൗരുഷമായ ശബ്ദത്തിന് മറുപടി കൊടുക്കാൻ തന്നെ അവൾക്ക് പേടി തോന്നി. അയാളും അത് മനസിലാക്കി.

“വാ പിള്ളേരെ..”

പുതിയ എസി യും താങ്ങി പിടിച്ച് സ്റ്റെയറിൽ നിൽക്കുന്ന പയ്യന്മാരോട് അയാൾ പറഞ്ഞു. അവൾക്കത് മനസിലായില്ല. മാധവൻ ഉള്ളിലേക്ക് നടക്കാൻ തുനിഞ്ഞപ്പോൾ പേടിയോടെ അവൾ പുറകിലേക്ക് മാറി. പെണ്ണിന്റെ മണം അയാളുടെ നാസാരന്ദ്രങ്ങളിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി. ഓർമ വന്നത് ബസ്സിൽ വെച്ച് അവളുടെ പൊക്കിളിച്ചുഴിയുടെ ആഴമളന്നപ്പോൾ മൂക്കിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറിയ മേനി ഗന്ധമാണ്.

എസിയും താങ്ങി പിടിച്ചു നടന്ന പയ്യന്മാരും അവളുടെ മുന്നിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.

അത് കണ്ട് അശ്വതി വാ പൊളിച്ചു പോയി. എസി യൊക്കെ എന്തിനാണ്.. ആര് ആവിശ്യപ്പെട്ടിട്ടാണെന്നാണ് അവളുടെ ഭാവം.