അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3377

പുതിയ സാരി ഉടുത്ത നിമിഷം, പഴയ നരച്ച സാരിയുടുത്തു അയാളുടെ മുന്നിൽ നിൽക്കണ്ടേ എന്നൊരു ജാള്യത മാത്രമേ അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

കാരണം ഒരു ഭാഗ്യം പോലെ കാണാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്ന് പറയുമ്പോൾ ഒരു മെന വേണ്ടേ.. പക്ഷെ അതിപ്പോൾ അയാൾക്ക് വേണ്ടി പുതിയ സാരി ഉടുത്ത് നിന്നു എന്നാണ് വ്യാഖ്യാനിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവൾക്കതിൽ ഒരു വല്ലായ്മ തോന്നി. നിമിഷങ്ങൾ തന്നെയൊരു ചതിക്കുഴിയിൽ പെടുത്തിയത് പോലെ..

ആ സമയം ചിന്നുമോൾ പുറത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു.

“അമ്മേ.. എവിടെ പോകുവാ..?”

“അമ്മ എവിടേം പോന്നില്ല മോളെ..”

“പിന്നെ പുതിയ സാരിയൊക്കെ ഇട്ടിട്ട്..”

അവൾ കൊച്ചിനെ എടുത്ത് മടിയിലിരുത്തി.

“അതോ.. അമ്മ ചുമ്മാ ഒന്ന് ഇട്ടുനോക്കിയതാ. ബാക്കി സാരിയൊക്കെ പഴയതായില്ലേ..”

“നല്ല ഭംഗിയുണ്ട് കാണാൻ..”

വാത്സല്യത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ച് അവൾ ചിന്നുമോളുടെ കവിളിൽ ഉമ്മ കൊടുത്തു.

“അമ്മ ഇനി എപ്പോഴും പുതിയ സാരി ഉടുത്താൽ മതി..”

“അച്ചോട.. അതിന് അമ്മക്ക് ഒരുപാട് സാരികളൊന്നും ഇല്ലല്ലോ..”

“അച്ഛനോട് പറഞ്ഞാൽ മതില്ലേ..?”

“ഉം..”

ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ മൂളി മോൾടെ തലയിൽ കവിളമർത്തി.

പ്രസാദ് അവിടെ തടിമില്ലിൽ പണിയെടുക്കുകയാണ്. സ്വയമുള്ള ജീവിത രീതി മാറ്റി നിർത്തിയാൽ തന്റെ കുടുംബ ജീവിതം എങ്ങനെയാണ് നീങ്ങുന്നതെന്ന് അവനൊരു പേടിയുണ്ട്. അശ്വതിയോട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇറങ്ങിയതിൽ അവന് നല്ല വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ സ്വകാര്യ താല്പര്യങ്ങൾക്ക് കുടുംബ ജീവിതം ഒരു വിലങ്ങു തടിയാണെന്ന് അവനോർത്തു..

“ശെഹ്.. പെണ്ണിന്റെ ഒരു ഫോട്ടോ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ..”