അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3379

“വിയർത്തിട്ടുണ്ട്. പണിയൊക്കെ തീർന്ന് കുറച്ച് നേരം തണുപ്പ് കൊണ്ടിരിക്ക്.. നിനക്ക് വേണ്ടിയാ ഞാൻ എസി പിടിപ്പിച്ചത്. എന്നോടുള്ള ചൂടും ഒന്ന് തണുക്കട്ടെ..”

അത് കേട്ട് അവളുടെ മുഖം ഉയരുമ്പോൾ വിടർന്ന കണ്ണുകൾ ചുവന്നിരുന്നു. ആ നോട്ടത്തിന്റെ നിസ്സഹായതക്ക് തിരിച്ചൊരു പുഞ്ചിരി നൽകി അയാളിറങ്ങി.

ചോക്ലെറ്റുകൾ തിന്നു കൊണ്ട് ഡിനിംഗ് ചെയറിൽ ഇരിക്കുന്ന ചിന്നുമോളെ കാണുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു.

രാത്രി സമയം പതിനൊന്നു മണി. സമയം വൈകുന്നതോർത്ത് പേടിയോടെ ഉറങ്ങാതെ പ്രസാദിനെ കാത്തിരിക്കുകയാണ് അശ്വതി. പുറത്തെ ബഹളങ്ങൾ കേട്ട് വേഗം തന്നെ അവൾ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. കൂടെ പ്രസാദിന്റെ അലർച്ചയും..!

അവന്റെ വരവ് കണ്ട് അശ്വതി മൂക്കത്തു വിരൽ വച്ചു പോയി.  കണ്ണുകൾ കലങ്ങി നിറയാൻ അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല.

ആടി കുഴഞ്ഞു പടികൾ കയറാൻ പാടു പെടുകയാണ് പ്രസാദ്. കൂടെ താങ്ങി പിടിച്ച് ലോറെൻസും..!

“പെങ്ങളെ ഒന്ന് വന്ന് പിടിച്ചേ.. എനിക്കൊറ്റക്കാവുന്നില്ല…”

അവൾ വേഗം പടികളിറങ്ങി പ്രസാദിന്റെ അടുത്തെത്തി. അവന്റെ ഇടത്തെ കൈ എടുത്ത് ചുമലിലിൽ പിടിപ്പിച്ച് ഏങ്ങുകയാണ് പാവം.

“ഏട്ടാ.. എന്തായിത്..?”

അവളുടെ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു.

“അച്ചൂ മോളെ…”

“ചതിച്ചതാ.. എന്നെ ഇവർ ചതിച്ചതാ…”

കണ്ണ് മിഴിയാതെ പ്രസാദ് പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവന്റെ ഇരു വശവും ചേർന്ന് താങ്ങി പിടിച്ച് അശ്വതിയും ലോറെൻസും പടികൾ കയറി.

“നന്നായി അടിച്ചിട്ടുണ്ട്..”

ലോറിൻസിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് വെള്ളം ചിന്തിയ മിഴികളുമായി അവൾ അയാളെ ഒരു നോക്ക് നോക്കി. ലോറെൻസ് വേറൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. പടികൾ കയറി ഉള്ളിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ അവളുടെ മാറിലെ സാരി നീങ്ങി താഴെയെത്തിയിരുന്നു. ആ ഒരവസ്ഥയിൽ അവളത് ചിന്തിച്ചില്ല. കണ്ണുകളിലൂടെ കുടുക്കൂടാ വെള്ളമൊഴുകുന്നുണ്ട്.