അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3380

ചുറ്റിലും നോക്കി അതിശയപ്പെടുകയാണ് അശ്വതി.

“ഇറങ്ങ്..”

മാധവന്റെ വാക്കുകളിൽ അവളൊന്ന് മടിച്ചു.

“ഗവണ്മെന്റ് സ്കൂളിൽ ചേർക്കാനാണ് പ്രസാദേട്ടൻ പറഞ്ഞത്..”

“നിനക്കോ..?”

അവൾക്കൊന്നും മിണ്ടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

“ഇവൾ പ്രൈവറ്റ് സ്കൂളിൽ തന്നെയല്ലേ പഠിച്ചോണ്ടിരുന്നത്.. എനിക്കറിയാം..”

“ഇറങ്ങ്..”

നിർബന്ധത്തിന് മുന്നിൽ അശ്വതിക്ക് ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നു. ഇതിന്റെയൊക്കെ വലിയ ഫീസും പോകെ പോകെയുള്ള ചിലവുകളുമാണ് അവളുടെ മനസ്സിൽ മുള്ള് പോലെ കുത്തുന്നത്.

മാധവൻ ചിന്നുവിന്റെ കൈ പിടിച്ച് മുന്നിൽ നടന്നു. ഒക്കത്തുള്ള കൊച്ചുമായി അശ്വതി പുറകെയും.

ആൾക്കാരുടെ നോട്ടങ്ങളിൽ അവരെ ഭാര്യാ ഭർത്താക്കന്മാരായി കാണുന്നതിന്റെ ചമ്മൽ അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അത് തന്നെയാണ് തന്റെ ആവിശ്യമെന്ന ഭാവമാണ് മാധവന്റെ മുഖത്ത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അശ്വതിക്ക് അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാനായില്ല.

അവരവിടെ ചിന്നുവിനെ മൂന്നാം ക്ലാസ്സിൽ ചേർത്തു. ചിലവുകൾ മുഴുവൻ മാധവൻ തന്നെ. കൊച്ചിന്റെ അമ്മയെന്ന റോളിൽ നിൽക്കാനേ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു. കാരണം അച്ഛനെന്ന രീതിയിൽ സ്കൂൾ അധികൃതരോട് മാധവന്റെ സംസാരങ്ങളൊക്കെ അവളെ വല്ലാതെയാക്കി.

പക്ഷെ ചിന്നുമോളുടെ ഭാഗ്യമോർത്ത് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. മാത്രമല്ല ലോക്കൽ ഗാർഡിയൻറെ കോളത്തിലാണ് മാധവൻ ഒപ്പിട്ടത്. അതവൾക്കൊരു ആശ്വാസമായിരുന്നു. യൂണിഫോമിന്റെ തുണികൾ അവിടെ നിന്ന് തന്നെ വാങ്ങി. സ്കൂൾ ബസ് റെഡിയാക്കി. എല്ലാ ചിലവുകളും മാധവൻ എടുക്കുന്നത് കണ്ട് എന്തൊക്കെയോ ഭാരങ്ങൾ അശ്വതിയുടെ തലയിൽ അമരുന്നത് പോലെയൊരു ഫീല്..