അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3377

“മാധവേട്ടാ…”

സിന്ധുവിന്റെ ശബ്ദം.

മാധവന്റെ പരിചയത്തിലുള്ള സിന്ധുവിന്റെ ഷോപ്പയിരുന്നു അത്. ഉടമസ്ഥൻ മാധവൻ തന്നെ. പരിചയം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അയാളുടെ അടുപ്പക്കാരി. എല്ലാ തരത്തിലും.

കൈവിരലുകൾ വച്ച് സിന്ധുവിനോട് മിണ്ടല്ലേ എന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ച് അയാൾ കേറി നിന്നപ്പോൾ പുറകെ അശ്വതിയും കുഞ്ഞും കയറി.

അശ്വതിയുടെ കണ്ണുകളിൽ, നാൽപതിനോട് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന സ്ത്രീയും അവരുടെ ഇരുപത് വയസ്സ് പ്രായമായുള്ള മകളുമാണ് ഷോപ്പിൽ. അവൾ ഇരുവരെയും നോക്കി. സുന്ദരിയായ അശ്വതിയോട് രണ്ടു പേരും ചിരിച്ചു. അവളും.

“ദേ.. കുറച്ച് തുണികൾ അടിക്കാനുണ്ട്..”

പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മാധവൻ അശ്വതിയുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് കവർ വാങ്ങി സിന്ധുവിന്റെ മുന്നിൽ വച്ചു.

“അടിക്കാലോ..”

“കൊച്ചിന്റെ യൂണിഫോം പിന്നെ ഇവൾക്ക് ബ്ലൗസ്..”

സിന്ധു വീണ്ടും അശ്വതിയെ നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ കവിൾത്തടങ്ങൾ ചുവന്നിരുന്നു. മാധവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി അശ്വതി കാണാതെ ഒരാക്കിയ ചിരി ചിരിച്ച് സിന്ധു മകളെ വിളിച്ചു.

“ശാലു കൊച്ചിന്റെ അളവെടുക്ക്..”

മെഷീനിനിലിരുന്ന് സ്റ്റിച് ചെയ്യുന്ന ഇരുപതു കാരിയായ പാവാടയും ടോപ്പുമിട്ട മെലിഞ്ഞ പെണ്ണ്. സിന്ധുവിന്റെ മകൾ ശാലിനി.

വളർന്നു വന്ന കാലത്തിനിടയിൽ ശാലിനിക്കറിയാം മാധവൻ ആരാണെന്ന്. എത്രയോ രാത്രികളിൽ അമ്മയുടെ മുറിയിലേക്ക് ഒളിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ കണ്ട പരിചയമായ മുഖം. മുതിർന്നതിനു ശേഷം അമ്മയെ കുറ്റപ്പെടുത്താൻ അവൾക്ക് തോന്നിയിരുന്നില്ല. തോന്നിയെങ്കിൽ മൂന്നു നേരവും ആത്മാഭിമാനം തിന്ന് ചാവാം..!