അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3377

“ഏയ്‌..”

അശ്വതി പൊടുന്നനെ വേണ്ടെന്ന തരത്തിൽ തലകുലുക്കി പറഞ്ഞു. മാധവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ പുഞ്ചിരി പൊട്ടുകയാണ്. ഇതെല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ട് സിന്ധുവും.

“പുറകിലോ..?”

“കണക്കായിട്ട് മതി..”

ശാലിനി ആ രണ്ടളവുകളും പറഞ്ഞ് ടേപ്പ് എടുത്ത് അശ്വതിയെ നോക്കി ചിരിച്ചു. മോചനം കിട്ടിയ പ്രതീതിയായിരിന്നു അവൾക്ക്. കർട്ടൻ നീക്കി വേഗം തന്നെ വന്ന് മാധവനെ നോക്കാതെ കയ്യിൽ നിന്ന് കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി. അയാൾ എഴുന്നേറ്റ് സിന്ധുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.

“എല്ലാം ഒക്കെയല്ലേ..?”

“ആ..”

“ശെരി, എങ്കിൽ ആയിട്ട് വിളിക്കണേ..”

മാധവൻ സിന്ധുവിന് കാർഡ് കൊടുത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ഹൊ എന്തൊരഭിനയം..! സിന്ധു അയാളെ നോക്കി മനസ്സിൽ മൊഴിഞ്ഞു. അശ്വതി പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ വേണ്ടി തിടുക്കപെടുകയായിരുന്നു.

പുറകെ ഇറങ്ങി അയാൾ അശ്വതിയെ കാറിലേക്ക് കയറ്റി.

“അശ്വതി, ഒരു മിനുട്ട് ഇപ്പൊ വരാം..”

കാറിന്റെ ഡോർ അടച്ച് മാധവൻ തിരികെ നടന്നു.

മാധവന് പരിചയമുള്ളതാണോ ആ സ്ത്രീ എന്നാണ് അശ്വതി ആലോചിച്ചത്. കാരണം എന്തോ ഒരു വശപിശക്. ഇയാൾക്ക് മുന്നിൽ ചെന്ന് നിൽക്കാനാണല്ലോ ബ്ലൗസിന്റെ അളവ് എടുപ്പിച്ചതെന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് അവളോട് തന്നെ അരിശം തോന്നി.

മാധവൻ തിരികെ ഷോപ്പിലേക്ക് കയറി ഡോർ അടഞ്ഞതും സിന്ധു എഴുന്നേറ്റു.

“ഏതാ മാധവേട്ടാ ഏതാ ആ പെണ്ണ്..?”

“വകയിൽ ഉള്ളതാടി..”

“ഇങ്ങനെ എത്റ ഇടവകകൾ..”

പറഞ്ഞു നിർത്തി സിന്ധു മോളെ നോക്കി.

“എടി ഈ തുണികളൊക്കെ ഉള്ളിൽ കൊണ്ടു വെക്ക്..”

ശാലിനി അതനുസരിച്ച് അവരുടെ തുണി കവറുകൾ എടുത്ത് ഉള്ളിലുള്ള റൂമിലേക്ക്‌ നടന്നു. ഇപ്പൊ വന്ന ചേച്ചിയും ഇങ്ങേരുടെ സെറ്റപ്പ് ആയിരിക്കും. അതാണ് അമ്മ എന്റെ മുന്നിൽ വച്ച് സംസാരം നിർത്തിയത്. ശാലിനിയുടെ ചിന്തകളിൽ മാധവനോട് ഒരാരാധന ഉടലെടുത്തോ എന്നൊരു സംശയം. കാരണം അമ്മയും അങ്ങേരുടെ കാമുകി ആയിരുന്നല്ലോ. അങ്ങനെ വിടാൻ പറ്റില്ലെന്ന് വിചാരിച്ച് ചുമർ മറവിൽ വന്ന് അവരുടെ സംസാരങ്ങൾക്ക് കാതോർത്തു.