അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3380

“ഇങ്ങനെ എത്രണ്ണം ഉണ്ട് മാധവേട്ടാ..”

“പോടി..”

“ആ കൊച്ചുങ്ങൾ നിങ്ങടേത് ആണോ..?”

“ശേ.. നീ എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നേ.. ബന്ധത്തിലുള്ള പെണ്ണാ അത്. ഒരു പാവമാ..”

“ഹാ പാവങ്ങളെയല്ലേ മാധവട്ടന് നോട്ടമുള്ളു..”

അയാൾ ചിരിച്ചു.

“മുൻപ് ഇതുപോലെ ഒരു പാവം പെണ്ണായിരുന്നു ഞാനും.”

“എന്നിട്ട് നിനക്കിപ്പോ എന്തിനേലും ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടോ.?”

“അതില്ല.. നിങ്ങക്ക് ഇടക്കൊക്കെ ഇങ്ങോട്ടേക്ക്‌ ഇറങ്ങിയ എന്താ മനുഷ്യാ.. കുറേ ആയില്ലേ ഇങ്ങോട്ട് വന്നിട്ട്..?”

“തിരക്കാണെടി.. ഒന്നിനും വേണ്ട സമയം കിട്ടുന്നില്ല..”

“ചുമ്മാ.. കള്ളം..”

“അല്ലെടി..”

വഷളൻ പുഞ്ചിരി തൂകി നിൽക്കുന്ന സിന്ധുവിന്റെ കൈത്തുടയിൽ ഒന്ന് തടവി പിടിച്ച കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“നീയൊന്ന് കൊഴുത്തു.”

“മ്മ്.. ഇങ്ങനെ നിക്കാൻ തുടങ്ങീട്ട് കുറച്ചായി..നമ്മളെയൊന്നും ആർക്കും വേണ്ടല്ലോ..”

“ഹ..നിന്റെ പഴം ചക്കയുടെ ചുള വിരിഞ്ഞത് പോലെയുള്ള പൂറിൽ എത്ര നെയ്യുരുക്കിയതാടി ഞാൻ..”

“ഹൊ ഒന്ന് മെല്ലെ പറയ് മനുഷ്യ.. പെണ്ണുണ്ട് അകത്ത്..”

“അവളും അങ്ങ് വളർന്നു പോയല്ലോ..”

“വേണ്ടാത്തീനം പറയല്ലേ മാധവേട്ടാ..”

“മ്മ് ഞാൻ ഇറങ്ങുവാ..”

“പോയിട്ടെന്താ വലിയ തിരക്ക്..?”

സംസാരങ്ങൾ കേട്ട് ശാലിനിയുടെ കണ്ണുകൾ തള്ളി. ശരീരം വിറച്ചത് പോലെ..! ബാക്കിയുള്ള സംഭാഷണങ്ങൾ ഒന്നും ചെവിയുടെ അടുത്തൂടെ പോലും പോയില്ല. അല്പസമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സംസാരവും നിന്നു.

മാധവൻ ഇറങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് ഒന്ന് കാണാൻ വേണ്ടി ശാലിനി വേഗം പുറത്തേക്ക് നടന്നു. മകളുടെ വരവ് കണ്ട് സിന്ധു വേഗത്തിൽ തന്റെ മേൽ നിന്നും അയാളുടെ കൈ തട്ടി മാറ്റി.