അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം [ഏകലവ്യൻ] 3377

സ്വന്തം മോൾക്ക് ഒന്നും വാങ്ങിക്കൊടുക്കാൻ കഴിവില്ലാത്തതിന്റെ നിസ്സഹായത. പ്രസാദിനോട്  നല്ല ദേഷ്യം തോന്നുന്ന സമയങ്ങൾ . തന്നോടൊരിക്കൽ കാമവെറി കാണിച്ച പുരുഷനിൽ നിന്നും മകൾക്ക് വേണ്ടുന്ന സഹായങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ അസ്ഥ്വിത്വം ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുകയായിരുന്നു അവിടെ.

പർച്ചേസിങ് എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങിയപ്പോൾ സമയം നാല് മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

എസി കാറിലെ യാത്രയുടെ സുഖം കാരണം അശ്വതിയുടെ കണ്ണുകളിൽ ചെറിയൊരു മയക്കത്തിന്റെ സൂചനകളുണ്ട്.

വണ്ടി ഹൈവെയിൽ നിന്ന് മാറിയപ്പോൾ ദേ മൂന്ന് പേരും ഉറങ്ങുന്നു.

“അശ്വതി..,

“അശ്വതി..”

വിളികെട്ടവൾ കണ്ണ് തുറന്നു.

“ഉറങ്ങുവാണോ..? എങ്കി കൊച്ചിനെ ശെരിക്ക് പിടിച്ച് ഇരിക്ക്..”

അത് കേട്ട് ഇളയ കൊച്ചിനെ അവൾ വശത്തേക്കാക്കി ശെരിക്ക് ഇരുത്തിച്ചു. ചിന്നുമോൾ ചാരിയിരുന്ന് സുഖമായി ഉറങ്ങുകയാണ്.

“ഉറങ്ങിക്കോ..എത്തിയാൽ ഞാൻ വിളിക്കാം..”

“വേണ്ട..”

“ഒഹ്..”

വേണ്ടേ വേണ്ട മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അയാൾ വണ്ടിയുടെ വേഗം അല്പം കൂട്ടി. അശ്വതിയുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞടഞ്ഞു പോകുന്നത് മാധവൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട്. ഒരു പതിനഞ്ചു മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും വീണ്ടും അവൾ ഉറങ്ങിപ്പോയി.

അയാൾ പതിയെ കാറൊരു സൈഡിൽ ഒതുക്കി.

എത്ര നിഷ്കളങ്കമായാണ് പെണ്ണുറങ്ങുന്നത്.

ചിന്നുമോളോട് ഞാൻ കാണിക്കുന്ന സ്നേഹം നീ ചിന്തിക്കുന്നത് പോലെ നിന്നെ സ്വന്തമാക്കാൻ വേണ്ടി തന്നെയാണ് അശ്വതി.

നീയെന്നെ സ്നേഹിച്ചേ പറ്റു. എന്റെ സ്പർശനങ്ങൾ അനുഭവിച്ചേ പറ്റു. നിന്റെ ചൂട് എന്നിലേക്ക് പകരും വിധം ശരീര തുടിപ്പുകൾ എന്റെ മുന്നിൽ അടിയറവ് വച്ചേ മതിയാകു.