അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 2 [ഏകലവ്യൻ] 2288

“ദേഷ്യമാണോ എന്നോട്..?

അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“എടി..”

“അല്ല..”

“തോന്നുന്നില്ലേ..?”

“തോന്നിയിട്ട്…? ഈ ചിലവ് മുഴുവൻ കൊടുക്കാനാകുമോ..?”

അൽപ നേരം മൗനമായിപ്പോയ പ്രസാദിന്റെ കണ്ണുകളിൽ വെള്ളം പൊടിഞ്ഞു .

“അച്ചൂ..ഞാൻ..”

“ഒന്നും പറയേണ്ട.., മോള് അപ്പുറത്തു ചെന്നിരിക്ക്..”

ചിന്നുമോളെ മാറ്റി അവൾ അവന്റെ അരികിലായി സ്ടൂളിൽ ഇരുന്നു.

“വേദനയുണ്ടോ ഇപ്പൊ..?”

“ഇല്ല..”

“എന്തിനാ ഇങ്ങനെ കുടിക്കുന്നെ..? ഞങ്ങളെ വേണ്ടെന്നാണോ തീരുമാനം..?”

“പറ്റിപ്പോയി..”

“പറ്റിപോയതല്ല.. ഏട്ടന്റെ സ്വയം തീരുമാനണത്. ഒന്നും വേണ്ടെന്ന് വച്ച് നശിക്കാനുള്ള തീരുമാനം..!”

അവനൊന്നും മിണ്ടാനായില്ല.

“ഇനി ഒരു രണ്ടു മാസത്തേക്ക് നോക്കേണ്ട..റസ്റ്റ്‌ വേണമെന്ന ഡോക്ടർ പറഞ്ഞേ. തീർന്നല്ലോ അപ്പോ ഏട്ടന്റെ എല്ലാ ദുശീലങ്ങളും.”

“ഇതിനൊക്കെ എത്ര പൈസയായി കാണും..?”

“അതൊന്നും ഓർത്ത് ഏട്ടൻ പേടിക്കേണ്ട.. ഈ വരുത്തി വച്ചതിന്റെ ചിലവ് മുഴുവൻ അയാള് നോക്കും. എന്നോട് പറഞ്ഞു.”

മനസിലാകാത്തത് പോലെ പ്രസാദ് അവളെ നോക്കുമ്പോൾ ഭാവവ്യത്യാസം ഒന്നുമുണ്ടായില്ല. പ്രസാദിന്റെ മുഖം അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ മങ്ങിയ രീതിയിലായി.

“ഇത്രയും വലിയ ചിലവ് വഹിക്കുന്നതിന് പകരമായി അയാൾ എന്ത് ചോദിക്കുമെന്നറിയില്ല..

“അതൊരു പക്ഷെ എന്നെയാണെങ്കിൽ ഏട്ടനെന്തു ചെയ്യും …!”

പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും പ്രസാദിന്റെ മുഖം വിളറുന്നത് കണ്മുന്നിൽ അവൾ കണ്ടു.

“ഏട്ടന് സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ ഞാനല്ലേ ഉള്ളൂ..”

ഉടനെ അവൻ കൈ ഉയർത്തി അവളുടെ വാ പൊത്തി. താൻ ഉദ്ദേശിച്ച കാര്യത്തിൽ വിജയിച്ചെന്ന ഭാവത്തിൽ തിളക്കുമുള്ള നോട്ടമായിരുന്നു അശ്വതിയുടേത്. കാരണം ഇത്രയെങ്കിലും താൻ പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ മനസ്സിനൊരു സ്വസ്ഥത കിട്ടില്ല.