അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 2 [ഏകലവ്യൻ] 2288

“മ്മ്.. വേഗം..”

മാധവൻ വീണ്ടും ശബ്ദിച്ചു. ഇത്രക്ക് അപമാനം സഹിച്ച ദയനീയവസ്ഥ അശ്വതിയുടെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. പാതി ചിമ്മുന്ന കണ്ണുകളിലെ വെള്ളം നിയന്ത്രിക്കാനാവാതെ അവൾ ഓരോ സാധനങ്ങളായി എടുക്കാൻ തുടങ്ങി. അത് നോക്കികാണുകയാണ് മാധവൻ.

അയാളും കൂടെ സഹായിച്ച് തുണിമണികളും സാധനങ്ങളൊക്കെ എടുത്ത് അശ്വതി അയാളോടൊപ്പം താഴെക്കിറങ്ങി. ദേഷ്യം മുഴുവൻ പ്രസാദിനോടായിരുന്നു. തന്നെയീ അവസ്ഥയിൽ കൊണ്ടെത്തിച്ച ഭർത്താവിനോട്. തുണികളുമായി മുറിയിൽ വന്ന് ഒരൊറ്റേറായിരുന്നു. വാതിൽ ലോക്ക് ചെയ്ത് തറയിലിരുന്ന് കരയുകയാണ്. തന്റെ മുന്നിൽ വാതിലടഞ്ഞ നിമിഷം മാധവന് ഇളിഭ്യനായി തോന്നി.

“അശ്വതി… എടി.. അശ്വതി..”

നേരാവണ്ണം ഒന്നെഴുന്നേൽക്കാൻ പോലുമാവാതെ പ്രസാദ് അവളെ കുറേ വിളിച്ചു. ചിന്നുമോൾ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.

മുഖമുയർത്തി മകളെ കെട്ടിപിടിച്ച് കൊണ്ട് വീണ്ടും കരഞ്ഞു. നെഞ്ച് നീറുന്ന അവസ്ഥ. വീട്ടിലെത്തി കിട്ടേണ്ട താമസം മാധവൻ ഇത്ര മോശമാകുമെന്ന് അവളൊരിക്കിലും കരുതിയില്ല. ഇങ്ങനെയാണെങ്കിൽ ഒന്ന് പ്രതിരോധിക്കാൻ പോലും തനിക്കാവില്ലേയെന്ന് ഭയമായി.

കാരണമറിയാതെ ആശങ്കകുലനായി കിടക്കുന്ന പ്രസാദിന്റെ നെഞ്ചാളുകയാണ്. അവളെണീറ്റില്ല. ഭക്ഷണം പോലും കഴിക്കാൻ തോന്നാതെ രാത്രി സമയങ്ങൾ നീങ്ങി.

പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ, യാന്ത്രികമായ ഭാവത്തോടെ അടുക്കളയിലെ ഏകാന്തതയിൽ കണ്ണ് നട്ടിരിക്കുകയാണ് അശ്വതി. സങ്കടം വരുമ്പോൾ ഏകാന്തതയെ ആശ്രയിക്കുന്ന പതിവ്.

അശ്വതിയെ തേടിയെത്തിയ മാധവൻ അവരുടെ തുറന്നിട്ട റൂമിനു മുന്നിലെത്തി. ഉള്ളിൽ പ്രസാദും കൊച്ചുങ്ങളും ഉറക്കത്തിലാണ്.