അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 2 [ഏകലവ്യൻ] 2288

മാധവനൊരല്പം പേടിയായി. അവളെ അന്വേഷിച് ഓരോ മൂലയും പരതി അടുക്കളയിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഒരു ദീർഘശ്വാസം വിട്ടു.

“അശ്വതി..”

“അശ്വതി..”

വിളി കേട്ട് ഞെട്ടികൊണ്ടവൾ എഴുന്നേറ്റു. മാധവനോടുള്ള വെറുപ്പ് മാറിക്കൊണ്ട് വരുന്നിടത്ത് ഇന്നലെയുണ്ടായ സംഭവം അവളെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇപ്പൊ അയാളുടെ മുഖം കാണുന്നതേ അങ്ങേയറ്റം വെറുപ്പായി മാറി.

“അശ്വതി.. സോറി.. എന്നോട് ക്ഷമിക്ക്.. ഇനി അങ്ങനെ ഉണ്ടാവില്ല… പ്ലീസ്..”

അയാളെ നോക്കുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചുവന്ന് തുറിച്ചിരുന്നു.

“നിർത്ത്… നിങ്ങളെ ഞാൻ അന്നേ മനസിലാക്കിയതാണ്. പക്ഷെ ഇടക്ക് എനിക്ക് തെറ്റി. കാമ ഭ്രാന്തൻ..!!”

വായിൽ വന്ന തുപ്പല് അവളവിടെ തുപ്പി.

“അങ്ങനെയല്ല അശ്വതി..”

മാധവൻ അടുത്തേക്ക് വരാൻ തുനിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ അലറി.

“അടുത്തേക്ക് വരേണ്ട….!!!”

മാധവന്റെ കാലുറച്ചില്ല. അവിടെ നിന്നു പോയി.

“ചത്താലും ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് വഴങ്ങുമെന്ന് കരുതേണ്ട.. വൃത്തികെട്ടവനെ…”

കലി പൂണ്ട പെണ്ണിന്റെ ഉറച്ച സ്വരം..!

അശ്വതിയിപ്പോ ഉഗ്ര രൂപം പൂണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന് മനസിലാക്കിയ മാധവൻ പതിയെ പിൻ‌വലിഞ്ഞു. പൊട്ടിക്കരയുകയാണ് അവൾ. ജീവിതം തന്നെ കൈവിട്ടത് പോലെ.

കവിളിൽ ഒരുമ്മ നൽകിയതിനാണ് അവളിങ്ങനെ കിടന്ന് ചീറുന്നതെന്ന കാര്യം മാധവനെ വല്ലാതെ ചൊടിപ്പിച്ചു. ഞാനെന്തോ അവളെ പീഡിപ്പിച്ചത് പോലെ.

അരിശം അടക്കാനാവാതെ മാധവൻ തിരികെ നടന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കുളിച്ചു കുട്ടപ്പനായി പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

അശ്വതിയുടെ ചുറ്റിലും ഏകാന്തത നിറഞ്ഞ സമയം നീങ്ങുകയാണ്. മക്കളെ കുറിച്ചോർത്തപ്പോൾ കരഞ്ഞു തളർന്ന കണ്ണുകളുമായി അവൾ എഴുന്നേറ്റു. മുഖം തുടച്ച് ബാത്‌റൂമിലേക്ക് നടന്നു.