അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 2 [ഏകലവ്യൻ] 2288

“ഹ.. ഹ്…”

അശ്വതി അവളുടെ പൂറ് പൊത്തി പിടിച്ച് തേങ്ങി. ചുരത്തിയൊഴുക്കിയ മദനജലം സ്വന്തം വിരലുകളിൽ അറിയുമ്പോൾ ചമ്മല് കൊണ്ട് മുഖം തുടിച്ചു. മാധവൻ അവിടം കാണുന്നതിന്റെ നാണക്കേട് വേറെ. കക്ഷങ്ങളിലേത് പോലെ അവിടെയും രോമങ്ങൾ നീണ്ടു വളർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

“മ്മ്.ഹ്. മതി…”

അശ്വതിയുടെ യാചനക്ക് ചെവി കൊടുക്കാതെ തുടകൾ അകത്തി ഇടയിലേക്ക് കയറിയിരുന്ന് നാട അഴിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് മാധവൻ.

“അതഴിക്കേണ്ട..”

അയാളുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് വളരെ താഴ്മയായി കെഞ്ചി. വളരെ ദയനീയമായിരുന്നു മുഖം. മാധവനും അല്പം അലിവ് തോന്നി. ആകെ ദേഹത്തുള്ള പാവാടയുടെ അംശം കൂടെ ഇല്ലാതായാൽ പിറന്ന പടി അയാളുടെ മുന്നിൽ കിടക്കേണ്ടി വരുന്നതോർത്ത്‌ അവളുടെ ഉള്ള് പൊള്ളി. ഭർത്താവല്ലാതെ വേറൊരാണിന് മുന്നിൽ തുണിയുരിഞ്ഞ് കിടക്കുന്നത് അവളുടെ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും ഇല്ലായിരുന്നു.

സ്വർണ്ണം കെട്ടിയ പല്ലു കാണുന്ന ചിരിയോടെ മാധവനാ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു.  വിങ്ങി കിടക്കുന്ന അശ്വതിയുടെ മുഖത്തു നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച്, അവൾ കൈ വച്ച് മറച്ചു പിടിച്ച പൂറിലേക്കാണ് നോട്ടം.

ആ നിമിഷം അവളുരുകി ഇല്ലാതെയായി. മുഖത്തു നിന്ന് നോട്ടമെടുക്കാതെ മാധവൻ അവളുടെ കൈ മാറ്റിക്കുമ്പോൾ തൊലിയുരിയുന്ന സങ്കടത്തോടെ അവൾ മുഖം ചെരിച്ചു. ചിരിയായിരുന്നു മാധവന്റെ മുഖത്ത്. പൊൻ വെളിച്ചത്ത് അവളുടെ പൂറ് മുഴുവനായി കണ്ടു. അതും തുടകൾ അകത്തിയ നിലയിൽ വിടർന്ന പൂറ്..!

നല്ല ചതയാണ്. പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചു നിൽക്കുന്ന ചുരുണ്ട ഇതളുകളും താമര മൊട്ടിന്റെ വലിപ്പത്തിൽ മുറ്റൻ കന്തും.