അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 2 [ഏകലവ്യൻ] 2288

ഞെട്ടിപ്പോയ അശ്വതി കൂവിക്കൊണ്ട് കുതറി. സംഗതി കൈവിട്ടു പോയെന്ന് മനസിലായ മാധവൻ അവളെ താഴെയിറക്കി വെളുക്കെ ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് അശ്വതിയുടെ തിരയലും ചെക്കിടം നോക്കി കൈവെശീയതും.

“ഠപ്പെ…”

മാധവന്റെ ചെക്കിടം പൊളിഞ്ഞു. ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും കവിളും തഴുകി മൗനമായി അവളെ നോക്കുകയാണ്. താൻ എന്താണ് ചെയ്തതെന്ന് ബോധ്യം വന്ന നിമിഷം അശ്വതിയും പകച്ചു. അയാളുടെ മുന്നിൽ നിൽക്കാനാവാതെ വേഗം തന്നെ തിരിഞ്ഞോടി.

മാധവൻ അങ്ങനേ നിക്കുവാണ്. നിമിഷങ്ങൾ ശാന്തമായി തുടങ്ങുമ്പോൾ താടി കോടി പിടിച്ച് തിരുമ്മി.

“ഹൌ..”

രാവിലെ തന്നെ കിട്ടേണ്ടത് കിട്ടി.  എന്തിന്റെ കേടായിരുന്നു.. അവളെ വിളിച്ചിട്ട് പയ്യെ പുറകിൽ നിന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചാൽ മതിയാരുന്നു.

പക്ഷെ കവിള് പുകഞ്ഞ വേദനയിലും അവളുടെ പൂ പോലുള്ള പതുത്ത അടിവയറിൽ ചുറ്റി പിടിച്ചതിന്റെ സ്പർശന സുഖമായിരിന്നു മാധവന്റെ മനസ്സ് മുഴുവൻ.

ഈ അടിയൊന്നും ഒരു പ്രശ്നമേയല്ല.. മാധവന് മനസിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളു ചിന്നുമോൾ ഇന്നലെ ആ നേരത്ത് വന്നതിൽ പിന്നെയുണ്ടാവുന്ന അശ്വതിയുടെ മാനസിക വിഷമം. ഒരു പക്ഷെ തടസ്സങ്ങൾ ഇല്ലായിരുന്നില്ലെങ്കിൽ കാര്യങ്ങൾ മാറിയേനെ. അവളുടെ പൂറും ഫലഭൂയിഷ്ടമായ ഗർഭപാത്രവും വേനൽ മഴ പോലെ നിറഞ്ഞേനെ..

അതോർത്ത് മാധവന് വികാരമടക്കാനായില്ല. മുണ്ടിനെ മുഴപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അരയിലെ സാമാനവും കുലച്ചു.

പതിനൊന്നു മണിക്ക് പുറത്തു പോകാൻ നോക്കുകയാണ് മാധവൻ. പ്രസാദിന്റെ മരുന്നുകൾ തീർന്നു എന്ന കാര്യം അശ്വതി പറഞ്ഞതോർത്തു. കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് അവളെ തിരയുമ്പോൾ അവിടെയെങ്ങും കണ്ടില്ല. അടുക്കളയിലുമില്ല. ചിലപ്പോ റൂമിലാവും. അയാളങ്ങോട്ട് നീങ്ങി.