അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 3 [ഏകലവ്യൻ] 1669

പെട്ടെന്നൊരു ഉത്തരം കിട്ടാതെ തെല്ലോന്ന് ഭയന്നെങ്കിലും അവൾ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

“അപ്പോ എനിക്ക് വേണ്ടി ഒന്നുമില്ലേ..?”

മാധവൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി. അല്പം നേർവസ്സായി കയ്യിലെ തവിയിൽ അമർത്തി പിടിച്ച് അയാളെ നോക്കുകയാണ് അശ്വതി.

“ഇല്ലേടി..?”

തൊട്ടു മുന്നിൽ എത്തിയിരുന്നു മാധവൻ. അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഉയർന്നു. എന്ത് പറയണമെന്നോ ചെയ്യണമെന്നോ പിടി കിട്ടാതെ ഒരു മാൻ കിടാവിനെ പോലെ ഒതുങ്ങി.

അയാളവളുടെ കയ്യിലെ തവി എടുത്ത് സ്ലാബിൽ വച്ച സമയം പേടിയോടെ അവളല്പം പുറകിലേക്ക് നീങ്ങി. ചുമരിൽ തട്ടി നിന്ന നിമിഷം തൊട്ടു മുന്നിലായി അയാൾ നിലയുറപ്പിച്ചു.

ഒരു കാമുകനെ പോലെ അവളുടെ കവിളിൽ തഴുകി, മുടിയിഴകൾ കോതി ഒതുക്കി കൊടുത്തു. ഉദ്ദേശിച്ച രീതിയിൽ, അവളുടെ വിയർപ്പ് കലർന്ന പെർഫ്യൂമിന്റെ സുഗന്ധം മത്തു പിടിപ്പിക്കും തരം വികാരമുണർത്തുകയാണ്.

“ഞാൻ.. ഞാൻ ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കട്ടെ..”

“അതൊക്കെ ഉണ്ടാക്കാം.. അതിന് മുൻപ് എനിക്ക് വേണ്ടുന്നത് താ..”

മൃദുവായി അവളുടെ ചുണ്ടിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് കൊണ്ടയാൾ പറഞ്ഞു. ഇടത്തേ കൈ കൊണ്ട് അരക്കെട്ടിൽ പുണർന്ന് ശരീരത്തിലേക്കടുപ്പിച്ചു.

“തരില്ലേ..?”

എതിർക്കാൻ കഴിയാതെ ഞെരുങ്ങി നിന്ന അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിരലുകൾക്കിടയിൽ വിറയ്ക്കുന്നത് അയാളറിയുന്നുണ്ട്. പെണ്ണിന്റെ വിടർന്ന കണ്ണുകൾ മുഖത്തലയുന്ന വികാര നിമിഷം അയാൾ മുഖം അടുപ്പിച്ചു. അശ്വതി കണ്ണുകൾ അടച്ചു പിടിച്ചു. ചുടു നിശ്വാസത്തിന്റെ ആർദ്രമായ ശബ്ദം. ചുണ്ടുകൾ പരസ്പരം നന്നായി അമർന്നു. വിരലുകൾ കൊണ്ട് അയാളുടെ ഷേർട്ടിനെ ചുളിച്ച് പിടിച്ച് ഞെരുങ്ങുകയാണ് അശ്വതി.