അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 3 [ഏകലവ്യൻ] 1669

കണ്ണുകളിലെ വെള്ളം തുടച്ചു കളഞ്ഞ് വേഗത്തിൽ ബ്രേസിയർ കെട്ടാൻ നോക്കുകയാണ് അശ്വതി. പക്ഷെ വെപ്രാളം കാരണം തളർച്ച അനുഭവപ്പെടുകയാണ്.

പുറത്തിറങ്ങി വാതിൽ മറവിൽ നിന്ന് ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്ന മാധവൻ കാണുന്നുണ്ട് അവളുടെ വെപ്രാളം. ദേഷ്യം മാറി ചിരിയാണ് വന്നത്. അയാൾ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.

വീണ്ടും മാധവനെ കണ്ട മാത്രയിൽ പകച്ചു പോയി അശ്വതി.

“ഇങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞു നിക്ക് പെണ്ണേ..”

അയാൾ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് പുറം തിരിച്ചു നിർത്തി. ബ്രായുടെ ഹുക്ക് വലിച്ച് കൊളുത്തിട്ടു കൊടുത്തു. അവൾക്കൊരു ആശ്വാസം തോന്നിയപ്പോഴാണ് കുണ്ടിയിലെ മൃദുലതയിൽ അയാളുടെ പ്രഹരണം. നിന്നിടത്തും നിന്ന് അവൾ തുള്ളി മാറി.

പുഞ്ചിരിയോടെ അയാൾ അവളുടെ ബ്ലൗസ് എടുത്ത് നീട്ടി. അത് വാങ്ങുമ്പോൾ കുണ്ടി വേദനിച്ചതിന്റെ കെറുവ് ഉണ്ടായിരുന്നു അവളുടെ മുഖത്ത്. അതിനും നൂറിരട്ടി സൗന്ദര്യം..!!

“അപ്പോ പറഞ്ഞത് മറക്കേണ്ട.. രാത്രി..”

മാധവൻ അവിടുന്ന് ഇറങ്ങി. അവൾ വേഗത്തിൽ ബ്ലൗസണിഞ്ഞ് സാരി നേരെയാക്കി മുന്താണി മാറിലേക്കിട്ടു.

അശ്വതിയെ വിളിച്ചിട്ടിപ്പോ പതിനഞ്ചു മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞു. പ്രസാദിന്റെ മനസ്സ് ചുഴലുകയാണ്. വിളി കേട്ടിട്ടും വരാൻ വേണ്ടി വൈകുന്നതിന്റെ കാരണം നിഷിദ്ധമായി മനസ്സിൽ കനക്കുന്നതിന്റെ ഒരു പിരി മുറുക്കം. മാധവന്റെ കാറ് സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്ത് പോകുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കാം.

ഇളകി വീണ മുടിയിഴകൾ കോതിയൊതുക്കി ആ സമയം തന്നെ അശ്വതി അവന്റെ റൂമിലേക്ക് വന്നിരുന്നു.

“എന്താ ഏട്ടാ..??”

പാകപ്പിഴകൾ എല്ലാം നേരെയാക്കി എന്ന് ധരിച്ചു വന്നിരുന്ന അവളുടെ ചുമലിൽ ബ്രാ വള്ളി പുറത്തേക്ക് വലിഞ്ഞു നിന്നത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടിരുന്നില്ല. പ്രസാദ് അതാണ്‌ ആദ്യം ശ്രദ്ധിച്ചത്. അവളവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.