അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 3 [ഏകലവ്യൻ] 1670

“ഇന്നാ ഏട്ടാ..”

പ്രസാദിന്റെ നോട്ടത്തെ ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ടാണ് അവൾ വെള്ളം നൽകിയത്. അവന്റെ കൈകൾ വിറക്കുന്നുണ്ട്നായിരുന്നു. അവളവന്റെ അടുത്തിരുന്നു.

വെള്ളം കുടിച്ച് മൊന്ത തിരിച്ചു നൽകുമ്പോൾ പരവശമാണ് അവന്റെ മുഖത്ത്.

“എന്താ ഏട്ടാ.. എന്തു പറ്റി..? എന്നോടെന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടോ..?”

“എ..ഏയ്‌..ഒന്നുമില്ല..”

അവളുടെ ധൈര്യത്തോടെയുള്ള ചോദ്യത്തിൽ അവനൊന്നു ഞെട്ടിയിരുന്നു എന്നതാണ് സത്യം.

“ചോദിക്കാനോ..?”

“ഇല്ലെടി.. എന്തേ..?”

“പിന്നേ.. സംശയമാണോ…?”

“നീ എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നേ അച്ചൂ..?”

“ഏട്ടാ എന്തുണ്ടെങ്കിലും എന്നോട് പറയ്..ചോദിക്ക്..”

പ്രസാദ് പരുങ്ങുവാണ്. ചോദിച്ചാൽ അവൾക്കതൊരു ബുദ്ധിമുട്ടാകുമോ എന്നുള്ള ചിന്ത.

“എന്താ ഏട്ടാ..?”

“അല്ലേടി..സംസാരിക്കുമ്പോൾ മാധവേട്ടൻ നിന്നെ തൊടാറുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ..?”

“ആ..”

“അത്.. അത് എന്തോ ഒരു വിഷമം പോലെ..”

“എനിക്ക് തോന്നി.. ഏട്ടനത് വിട്ടു കളഞ്ഞില്ല അല്ലേ..?”

“കളഞ്ഞു.. പക്ഷെ..”

“ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ.. അത് വേറൊരു തരത്തിലുമല്ല.. അല്ലാതെ എങ്ങനെ ഇവിടെ കഴിയാനാണ്..?”

അവളുടെ കൂസലില്ലാത്ത സംസാരം അവനെ പിടിച്ചുലച്ചു. നേരത്തെ സംസാരിച്ചത് പോലെയായിരുന്നില്ല അവളുടെ ഇപ്പോഴുള്ള ഭാവം.

മാധവന്റെ നോട്ടങ്ങളെ, സംസാരങ്ങളെ ഭയന്നിരുന്ന, എന്നോട് പരാതി പറഞ്ഞിരുന്ന അശ്വതിക്ക് ഇപ്പൊ അയാൾ തൊടുന്നത് വലിയ കുഴപ്പമില്ലെന്ന തരത്തിൽ തന്റെ മുൻപിൽ അംഗീകരിക്കുകയാണവൾ. അവനൊന്നും മിണ്ടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

“ഏട്ടന് അതോർക്കുമ്പോൾ പേടി തോന്നുന്നുണ്ടോ..?”