അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 3 [ഏകലവ്യൻ] 1672

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ,

അശ്വതി ചിന്നുമോളെ സ്കൂളിൽ അയക്കുന്നത് കണ്ടാസ്വദിക്കുകയാണ് മാധവൻ. അവളുടെ ഇടുപ്പിന്റെ വിരിവും മുലയുടെ ആകൃതിയൊത്ത നിൽപ്പുമാണ് അയാളെ വല്ലാതെ വികാരധീനനാക്കുന്നത്.

ഇറയത്തു പത്രം വായിച്ചിരിക്കുന്ന മാധവനെ അവൾ കണ്ടെങ്കിലും കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ചിന്നുമോളെയും കൊണ്ട് ഗേറ്റിനു അടുത്തേക്ക് നടന്നു. സ്കൂൾ ബസ് കാത്തിരിക്കുവാണ്. കൗശല പൂർവ്വം പത്ര താള് നീക്കി തന്റെ ശരീരത്തിന്റെ പാർശ്വ ഭംഗി ആസ്വദിക്കുന്ന മാധവന്റെ കണ്ണുകളെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. അയാളുടെ മുണ്ടിൽ ഒരു ടെന്റ് തന്നെ അടിക്കാമെന്നായി.

സ്കൂൾ ബസ് വന്നപ്പോൾ അശ്വതി മകളെ അതിൽ കയറ്റി വിട്ട് യാത്ര പറയുകയാണ്. തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ നേരം പത്രത്തിന്റെ മറയില്ലാതെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന മാധവനെ കണ്ട് ചൂളിപ്പോയി.

വേഗത്തിൽ നോട്ടമെടുത്ത് ഉള്ളിലേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങിയതും വിളിയും വന്നു.

“അശ്വതി..”

വാതിൽക്കൽ നിന്ന് നോക്കുകയാണവൾ മാധവനെ.

“സാരികളൊക്കെ നിനക്ക് നല്ല ചേർച്ചയാണല്ലോ. സുന്ദരി.. ഏത് നിറവും നിനക്ക് ഭംഗിയുണ്ട്.”

രാവിലെ തന്നെ തുടങ്ങിയോ പുകഴ്ത്തൽ എന്നായിരുന്നു അവളുടെ ഭാവം. പുഞ്ചിരിയോടെ അയാൾ തുടർന്നു.

“പ്രസാദ് എണീറ്റോ..?”

“മ്മ്..”

“എനിക്കൊരു ചായ കൊണ്ടു വാ..”

അത് കേട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവൾ ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു.

“പിന്നേ.. റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടു വന്നാൽ മതി.”

മാധവൻ ഉള്ളിലേക്ക് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അത് പ്രസാദും കേട്ടു. അശ്വതി നേരെ അവന്റെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു.

എന്താണ് വേണ്ടതെന്ന് മനസിലാവാതെ പ്രസാദ് അവളെ നോക്കുകയായിരുന്നു.