അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 3 [ഏകലവ്യൻ] 1669

പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മുഖമടുപ്പിക്കുമ്പോൾ അവൾ തല വെട്ടിച്ചു പിടിച്ചു. അതിനനുസരിച്ച് മുഖം നീക്കുമ്പോൾ അവൾ ഇടത്തോട്ടേക്കും വെട്ടിച്ചു. ദേഷ്യത്തോടെ അയാൾ അവളെ നോക്കുകയാണ്. അത് മനസിലായ ദയനീയതയോടെ അവളും.

“പ്ലീസ്‌.. ഏട്ടന് സംശയം തോന്നും..”

വളരെ താഴ്മയോടെ അവളത് പറയുമ്പോൾ ഒരു തരം ലഹരി ആയിരുന്നു മാധവന്.

“അത് ശെരി.. അപ്പോ അവന് സംശയം ഉണ്ടെന്നല്ലേ അർത്ഥം.., എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കാറുണ്ടോ..?”

പ്രയാസമായിരുന്നു അവളുടെ മുഖത്ത്.

“പറയ്..”

“മ്മ്..”

“നീ എന്തു പറയും അപ്പോ..?”

“ഒ.. ഒന്നുമില്ലെന്ന്..”

“ഹ.ഹ… നിന്നെ കളിച്ചെന്ന് പറയാൻ പാടില്ലേ..?”

അത് കേട്ട് അവൾക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.

“നിങ്ങളിത്ര ക്രൂരനാവരുത്..”

“അതല്ലെടി സത്യം..! എന്റെ ചൂട് നന്നായി അറിഞ്ഞില്ലേ നീ.  ഇനി അങ്ങോട്ട് അറിയാൻ പോകുന്നതും.. പിന്നെന്തിനാ നിനക്കവൻ..?”

മാറി മറിയുന്ന വാക്കുകളുടെ തീഷ്ണതയിൽ സത്യം പറഞ്ഞാ അശ്വതിക്ക് അതിനൊരു ഉത്തരം ഉണ്ടായില്ല. അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി നിസ്സഹായത അനുഭവിക്കുകയാണ്.

“നിന്റെ ശരീരത്തിനും കാമത്തിനും ഞാനാ ബെസ്റ്റ്. അവൻ എണീറ്റാലും കള്ള് കണ്ടാൽ അവൻ പോകും. ഇനിയും നീ ചുമ്മാ ദുരിതം അനുഭവിക്കാൻ നിക്കേണ്ട.. മനസ്സിലായോ..?”

അവൾക്കൊന്നും മിണ്ടാനായില്ല. നിമിഷങ്ങളിൽ മൗനം മുറുകി.

“ചെല്ല് അവന് ഭക്ഷണം കൊടുക്ക്..”

അയാളവളെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും നീക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. കാലെടുത്ത് വെക്കാൻ അവൾക്കൊരു ബലം തോന്നിയില്ല.

“അശ്വതി.. നിനക്കത് സമ്മതമാണെങ്കിൽ എല്ലാം ഞാൻ റെഡിയാക്കാം..”