അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 3 [ഏകലവ്യൻ] 1669

മൃദുവായി അവളുടെ ചെവിക്ക് പുറകിൽ തഴുകി കൊടുക്കുമ്പോൾ അരുമയെ പോലെയവൾ ഒതുങ്ങി.

“അശ്വതി…, ഇപ്പൊ ഉറപ്പിക്കാമല്ലോ നീ എന്റേതാണെന്ന്..?”

പെട്ടെന്ന് അങ്ങനെ കേട്ടപ്പോൾ ഒരു വേള അവൾക്ക് ഒന്നും മിണ്ടാനായില്ല..

“എടി.., അല്ലേ..? നീ എന്റേതല്ലേ..?”

“മ്…”

പുറത്ത് വരാൻ മടിച്ച സ്വരം നേർത്ത മൂളലായി ഉയർന്നു. വിശ്വസിക്കാനാവാത്ത സന്തോഷത്തോടെ അയാൾ വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണ്.

“അല്ലേ.. പറയ് അശ്വതി..”

“മ്മ്..”

ഹൊ.. ലോകം പിടിച്ചടക്കിയ സന്തോഷം..!!”

“എത്ര നാളെയെടി ഇതൊന്ന് കേൾക്കാൻ കൊതിച്ചിട്ട്..”

മുഖത്തലയുന്ന അവളുടെ പേടമാൻ മിഴികൾ നോക്കിക്കൊണ്ട് അയാൾ തുടർന്നു.

“എന്തു പറ്റി മനസ്സ് മാറാൻ..? നന്നായി സുഖിക്കുന്നുണ്ടോ..?”

അതിന് മറുപടിയായി കെറുവിച്ചാണ് അവൾ നോക്കിയത്. മാധവന് ചിരി വന്നു.

“എന്താടി.. ങ്ങേ..? എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയോ..?”

അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“പറയ്..”

“അറിയില്ല..”

“ഇതു തന്നെ ധാരാളം., ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ..എനിക്കറിയാം അശ്വതി നിന്റ മനസ്സ് മാറി തുടങ്ങി.”

അത് കേട്ട് അവൾ നോട്ടം തെറ്റിച്ച് കിടന്നു.

“അല്ല.. എന്നാലും എന്നോടിപ്പോ തോന്നുന്ന വികാരമെന്താണെന്ന് പറയ്.. അത് കേൾക്കാൻ ഒരു പൂതി.”

കണ്ണുകൾ വീണ്ടും അയാൾക്ക് നേരെ ചലിച്ച സമയം എന്തോ പറയാൻ വേണ്ടി തുടിക്കുന്ന ചുണ്ടുകളെയാണ് മാധവൻ നോക്കിയത്.

“പറയുമോ..?”

“എന്നെ ഇത് പോലെ ചെയ്യുന്ന ആളോട് ഞാൻ എന്താ പറയണ്ടേ..?”

“ഹ.ഹ.. ദിവസവും പണ്ണുന്നവനോടുള്ള ഇഷ്ടമാണോ..?”

“ചെഹ്..”

അവൾ മുഖം തെറ്റിച്ചു.

“ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ അശ്വതി. നല്ല സെക്സ് വികാരമുള്ള പെണ്ണാ നീ.. അവനെ പോലൊരു മണ്ടന്റെ കയ്യിൽ വീണതാണ് നിന്റെ തെറ്റ്..”