അലിയുന്ന പാതിവ്രത്യം 4 [ഏകലവ്യൻ] 617

“ഗുഡ് മോർണിംഗ് അച്ചൂ..”

പരിചിതമാകുന്ന ശബ്ദത്തിൽ ഇത്തവണ അവൾക്ക് വെപ്രാളമുണ്ടായില്ല.

“ആ..എണീറ്റോ..? നേരത്തെയാണല്ലോ..”

കഴുത്ത് ചെരിച്ച് നോക്കിക്കൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു.

“നിന്നെ കാണാൻ മരിച്ചാലും ഞാൻ ഉയർത്തെഴുന്നേൽക്കില്ലേ..?”

“ഉം..”

ആഹ എന്താ ഒരു സംസാരം..! ഉള്ളിൽ വിരിഞ്ഞ മന്ദാഹാസം ചുണ്ടിൽ വരുത്താതെ അവൾ നേരെ നിന്നു. എന്തോ ഒന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട്.

ഉദ്ദേശിച്ച പോലെ പുറകിലെത്തിയ അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ വയറിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി വട്ടം പിടിച്ചു. തണുപ്പുള്ള ആ സുഖത്തിൽ ഒന്നിളകി നിന്നതും അരക്കെട്ട് വന്ന് അയാളുടെ തുടകളിലുരഞ്ഞ്, ചന്തിവണ്ണം കൃത്യമായി മുഴുപ്പിൽ ചേർന്നു.

രാവിലെ തന്നെ കുലപ്പിച്ചു വന്നേക്കുവാ..

ചന്തിയിടയിൽ ൽ തടഞ്ഞ അയാളുടെ മുഴപ്പിന്റെ സ്പർശനത്തിൽ അറിയാതെ ചുണ്ട് കടിച്ചു വിട്ട് പിറുപിറുത്തു.

“എന്താടി…ങേ..?”

“ഒന്ന് മാറി നിന്നേ.. പണിയെടുക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ..?”

“കാന്തമാടി ഞാൻ.. നിന്നെയെപ്പോഴും പറ്റിച്ചേർന്നു നിൽക്കും..”

സാരിയുടെ ഇടയിലൂടെ അടിവയറിൽ ഒന്ന് ചൊറിഞ്ഞ സമയം അവൾ വീണ്ടും ഒന്നിളകി.

“ശ്..മാധവേട്ടാ.. അടങ്ങി നിൽക്ക്..രാവിലെ തന്നെ മനുഷ്യന്റെ ഭ്രാന്തിളക്കല്ലേ..”

“അപ്പോ ചേർന്ന് നിൽക്കാൻ സമ്മതമല്ലേ..?”

ചോദ്യത്തോടൊപ്പം അയാളുടെ നടുവിരൽ അവളുടെ പൊക്കിൾ ചുഴിയിൽ താഴ്ന്നിരുന്നു.

“ഹ്മ്മ്‌.. വൈകും മാധവേട്ടാ..”

“എവിടെ പോകാനാടി..?”

“ചിന്നുവിനെ സ്കൂളിൽ വിടണ്ടേ..”

“ആയില്ലല്ലോ.. അവരെണീറ്റോ..?”

“ഇപ്പൊ എഴുന്നേൽക്കും..”

“എങ്കി സമയമുണ്ട്..”

“ശ്ഹ്.. നിങ്ങൾക്ക് എന്തിന്റെ ഭ്രാന്താ..?..”