Amma Nadi 3 [Pamman Junor] 164

‘ആണോ… എഡീ കൊച്ചേ നീ അപ്പച്ചന്റെ കാലൊന്ന് തിരുമിക്കേ…’ കുര്യച്ചന്‍ തന്റെ വലതുകാല്‍ ടീപ്പോയ്ക്ക് മുകളിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തിവെച്ചു. പതിവുള്ള കാര്യമാണ്.

അതിനാല്‍ റൂബി തൊട്ടടുത്ത സെറ്റിയിലേക്കിരുന്നിട്ട് ടിവിയില്‍ നോക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ കുര്യച്ചന്റെ ഉരുക്കുപോലുള്ള കാലില്‍ മെല്ലെ പിടിച്ചു. പട്ടാളക്കാരനായ ഭര്‍ത്താവിനെക്കാള്‍ പേടിയാണ് റൂബിക്ക് അമ്മായിയപ്പന്‍ കുര്യച്ചനെ. ആ വലിയ ബംഗ്ലാവില്‍ കുര്യച്ചനും റൂബിയും മാത്രമേ ഇപ്പോള്‍ ഉള്ളു. കുര്യച്ചന്റെ ഭാര്യ ഇരുപത് വര്‍ഷം മുന്‍പേ മരിച്ചപപോയതാണ്.

റൂബിയാണെങ്കില്‍ ആറടി ഉയരവും അതിനൊത്ത് മാംസളമായ ശരീരവും ഉള്ള ആറ്റന്‍ ചരക്കും. വിഭാര്യനായ കുര്യച്ചന്‍ കൊച്ചുമക്കളില്ലാത്ത നേരത്തെല്ലാം ഈയിടായായി റൂബിയോട് വലിയ അടുപ്പമാണ്. അവല്‍ക്ക് അതില്‍ നിന്ന് ചിലതെല്ലാം മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടെങ്കിലും കുര്യച്ചനാണ് ഈ വീട്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ പവര്‍ എന്നതിനാലും ഒന്നുമില്ലാത്ത തന്നെ വിവാഹം കഴിക്കാന്‍ തന്റെ ഭര്‍ത്താവിനെ നിര്‍ബന്ധിപ്പിച്ച് തനിക്കൊരു നല്ല ജീവിതം തന്നതിനാലും അവള്‍ എല്ലാം സഹിക്കാന്‍ മനസ്സൊരുക്കത്തിലുമാണ്. പക്ഷേ മരുമകളുടെ മനസ്സില്‍ തന്നോട് ഒരു കീഴ്‌പ്പെടല്‍ മനോഭാവംഉണ്ടെന്നറിയാതെ കുര്യച്ചന്‍ ചെറിയ നുണുക്കുവിദ്യകള്‍ പ്രയോഗിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.

‘ദാ അപ്പച്ചായീ… ആ കൊച്ചിനെ കണ്ടോ… അതാണ് ആ സീരിയലിലെ മൂത്ത മകളായിട്ട് അഭിനയിക്കുന്നത്…’

‘എത്ര വയസ് കാണുമെടീ മോളേ അതിന്…’

‘ഒരു പതിനെട്ട് കാണും…’

‘ഓ… അപ്പോള്‍ പൊട്ടിയിട്ടൊന്നും കാണില്ലാരിക്കും. ആ ആര്‍ക്കറിയാം ഇപ്പോഴത്തെ പിള്ളേരല്ലേ… ഉം… അതൊക്കെ കിട്ടുന്നവന് ഭാഗ്യം വേണം…’ ഡോളറ് കുര്യച്ചന്‍ മനോഗതം അല്‍പം ഉറക്കെ തന്നെയാണ് പറഞ്ഞത്.

‘എന്താ ഒരു പിറുപിറുപ്പ്…’

‘അല്ല അതിന്റെ മുഖം വെള്ളിമൂങ്ങയുടെ മുഖം പോലെ ഇരിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞതാ..’

‘അതിനപ്പച്ചന്‍ വെള്ളിമൂങ്ങയെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ..’ റൂബി ചോദിച്ചു.

‘ഉണ്ടോന്നോ… ഹഹഹഹ എത്രയെത്ര വെള്ളിമൂങ്ങയെ ഈ അപ്പച്ചന്‍ സിംഗപ്പൂരിലേക്ക് പറത്തിവിട്ടിരിക്കുന്നു…’

‘അപ്പോ ഡോളറ് മാത്രമല്ല… പക്ഷിക്കച്ചവടവും ഉണ്ടായിരുന്നല്ലേ…’

‘പെണ്ണൊഴിച്ച് ബാക്കിയെല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു മരുമോളേ…’

അതിന്റെ കുറവ് ശരിക്കുമുണ്ടെന്ന് അപ്പോള്‍ റൂബി പിറുപിറുത്തു.

‘മനസ്സില്‍ പറയുന്നത് ഉറക്കെ പറഞ്ഞ് ശീലിക്കണം അതാണ് പുതിയകാലത്തെ പെണ്ണിന്റെ അടയാളം…’ കുര്യച്ചന്‍ റൂബിയുടെ തടിച്ചു തൂങ്ങിയ ചുവന്ന കീഴ്ച്ചുണ്ടിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.