അമ്മ പാരിജാതം [ചടയൻ] 389

ആ സുന്ദരമായ കരിമഷി കണ്ണുകളും താമര പൂവിതൾ തോൽക്കും വിധം അഴകേകും അധരങ്ങളും നാസിക തുമ്പിലെ പച്ചക്കൽ മൂക്കുത്തിയും ഒക്കെ എന്നെ പല അർധ രാത്രിയുടെ യാമങ്ങളിൽ നിദ്രയെ തടസ്സപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്

ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ പ്രത്യേകത എന്തെന്നാൽ മെലിഞ്ഞ ശരീരപ്രകൃതിയിലെ മുഴുത്ത മാർഗോളങ്ങളായിരുന്നു

നല്ല ഇളം കരിക്കുകൾ പോലെ അത് മുഴുത്ത് തുടുത്ത് ഇരിക്കുന്നത് കാണുമ്പോഴേ മുണ്ടിനുള്ളിൽ ഒരാൾ കൂടാരം പണിയുമായിരുന്നു

അത് കാണുമ്പോഴേ ലക്ഷ്മിയമ്മ കള്ള ചിരിയോടെ എന്റെ ചെവിക്ക് പിടിക്കുമായിരുന്നു

വിടർന്നതെല്ലെങ്കിലും ആവശ്യത്തിനു എടുപ്പുള്ള ആ നിതംബവും ആട്ടിക്കൊണ്ടുള്ള നടത്തം കാണുമ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ സായൂജ്യമടങ്ങാറുണ്ട്

പക്ഷെ എനിക്കെന്നും പ്രിയം നെഞ്ചിനുള്ളിൽ അമ്മ ആരും കാണാതെ ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ചിരുന്ന ആ മുഴുത്ത മുലകൾ തന്നെയായിരുന്നു

എല്ലാ രാത്രികളിലും സ്വപ്നത്തിൽ ഞാനാ മുഴുത്ത മുലകളെ എന്തോരം കൊഞ്ചിച്ചിരിക്കുന്നു

മതിവരുവോളം ചപ്പികുടിച്ചിരിക്കുന്നു

അതൊക്കെ ഓർക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോഴും എനിക്ക് രോമാഞ്ചം തോന്നാറുണ്ട്

എത്രയോ തവണ ഞാനെന്റെ പ്രേമഭാജത്തോട് പ്രണയം തുറന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്

അപ്പോഴൊക്കെ ലക്ഷ്മിയമ്മ അധരങ്ങളിൽ അതേ കള്ള ചിരിയുമായി നിൽക്കുമായിരുന്നു

എപ്പോഴും ഞാനൊരു കൊച്ചുകുട്ടിയായിരുന്നു അമ്മയ്ക്ക്

ജീവനായിരുന്നു എന്നെ

ഞാൻ മാത്രമായിരുന്നു അമ്മയുടെ ലോകം

പ്രണയം നിരസിക്കപ്പെട്ടതിന്റെ നിരാശയിൽ നിൽക്കുമ്പോഴും അമ്മ എന്നെ പൂണ്ടടക്കം കെട്ടിപിടിക്കുമായിരുന്നു

ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ ചന്ദന മണവും ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാനങ്ങനെ മതി മറന്നു നിൽക്കുമ്പോഴും അടിയിലൊരാൾ പത്തി വിടർത്തി ആ മാളത്തിലേക്ക് കയറി ചെല്ലാൻ വെമ്പുമായിരുന്നു

അടിവയറിലുള്ള അതിന്റെ സ്പർശനം തിരിച്ചറിയുമ്പോഴേ ലക്ഷ്മിയമ്മ കാതരയായി കാതിൽ പറയുമായിരുന്നു