അമ്മക്ക് പരിണയം [Leo Das] 456

അത് കൂടി കേട്ടപ്പോ എന്തോ പോലെ ആയി, മൈരു ഇതൊക്കെ പറഞ്ഞ് നടന്നപ്പോ അർത്ഥം കൂടി മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ആയിരുന്നു. കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാൻ നിന്നില്ല അവന്മരോട്, പറയാൻ പറ്റുന്നില്ല എന്ന് പറയുന്നത് ആയിരിക്കും ശെരി, തലക്ക് ഒരു മാതിരി മന്ദിപ്പ്. ഞാൻ സൈക്കിൾ എടുത്ത് വീട്ടിലേക്ക് പോന്നു.

വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ കതക് പൂട്ടിയിരിക്കുന്നു, കാറും പോർച്ചിൽ ഇല്ല, അപ്പോ അമ്മ ഇത് വരെ വന്നിട്ടില്ല. വീട് തുറന്ന് കേറി ഞാൻ നേരെ ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് കേറി, ഷവർ ഓൺ ആക്കി ഓരോന്നും ആലോചിച്ച് അതിൻ്റെ ചോട്ടിൽ നിന്നു, എത്ര നേരം നിന്നു എന്ന് ഓർമ്മ ഇല്ല. അമ്മയുടെ വിളി കേട്ടാണ് വെളിവ് വന്നത്.

അമ്മ : “ഡാ അപ്പു, നീ ഇത് എവിടാ, മഴ പെയ്തത് കണ്ടില്ലേ തുണി എടുത്തോ..?”

മഴയോ, മൈര് അത് എപ്പോ. അതേ നല്ല മഴ ആണ് പൊറത്ത്, അകത്ത് നിന്ന് ഒച്ച പോലും കേട്ടില്ല. ഷവർ ഓഫ് ആക്കിയപ്പോ അമ്മ തുണി എടുക്കാൻ പുറകിലത്തെ മുറ്റത്തേക്ക് പോണത് കേട്ടു, എല്ലാം കൂടെ അമ്മ എടുക്കില്ല, വേഗം ഒന്ന് തോർത്തി കിട്ടിയ ബോക്‌സർ എടുത്തിട്ട് ഞാനും പുറകേ ചെന്നു. മുറ്റത്ത് ഇറങ്ങിയപ്പോ അറിഞ്ഞു മഴയുടെ ശക്തി, ഒരു മാതിരി മിറ്റൽ പെറുക്കി എറിയും പോലെ ആണ് ഓരോ തുള്ളിയും വന്ന് വീഴുന്നത്. കയ്യിൽ കിട്ടിയ തുണി ഒക്കെ പെറുക്കി കൂട്ടിയപ്പോ അമ്മ സൈഡിലെ റബ്ബർ ഷീറ്റ് അടിക്കുന്ന ഷെഡ്ഡിലേക്ക് കേറി നിന്നിട്ട് “മഴ കൊള്ളാതെ ഇങ്ങോട്ട് കേറി നിക്കടാ, മഴ കുറഞ്ഞിണ്ട് കേറി പോകാം” എന്ന് പറഞ്ഞ് വിളിച്ചു, ഞാൻ ഒടനെ ഓടി ഷീറ്റിൻ്റെ താഴെ മമ്മീടെ അടുത്ത് കേറി നിന്നു.

അമ്മ എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്, ശെരിക്ക് ശ്രദ്ധിക്കാൻ പോലും പറ്റിയില്ല, എല്ലാം ഒന്ന് മൂളി കേട്ട്, പാതി വെളിവും ആയിട്ട് അവിടെ നിക്കുമ്പോ ഞാൻ കണ്ടതും, കേട്ടതും ഒക്കെ എൻ്റെ തലയിൽ മാറി മാറി വന്ന് കൊണ്ട് ഇരുന്നു. “എന്തൊരു മൈരനാണ് ഞാൻ” എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് നിക്കുമ്പോ ആണ് അമ്മ തട്ടി വിളിക്കുന്നത്..