അമ്മക്കുട്ടി 4 [Zilla] 417

ഇത് എങ്ങനെ മനസ് വന്നു ഞങ്ങളോടിത് ചെയ്യാൻ… ഒന്നുവില്ലെങ്കി ഇത്രേം പ്രായം ആയില്ലേ, എന്തിനാ ദൈവമേ എന്റമ്മേനെ ഇങ്ങനെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നെ ‘അങ്ങനെ ആസ്വസ്തമായ മനസുംകൊണ്ട് അവൻ വീട്ടിൽ എത്തി. നേരെ ചെന്നത് അമ്മേടെ റൂമിലേക്കാണ്… സൗമ്യ അന്നേരം അവിടെ ഒരു ബുക്ക്‌ വായിച്ചു കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുവാർന്നു.
മിഥുൻ :അമ്മേ.
സൗമ്യ :മ്മ് എന്തെ?
മിഥുൻ :അച്ഛൻ…. അച്ഛൻ വിളിച്ചുരുന്നോ.
സൗമ്യ :മ്മ് വിളിച്ചു.
മിഥുൻ :അമ്മക്ക് വിഷമം ഇല്ലേ.
അവൻ അവള്ടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
സൗമ്യ :എന്തിനു, അയാൾ എന്നെ ഇതുവരെ ഒരു ഭാര്യ ആയി കണ്ടിട്ടില്ല… സ്നേഹത്തോടെ ഒന്ന് സംസാരിച്ചിട്ട് പോലുമില്ല. ഇപ്പൊ ഏതോ ഒരുത്തിയെ കണ്ട് അവള്ടെ പുറകെ പോയി, അതിനെനിക്കെന്താ.
മിഥുൻ :അപ്പൊ അമ്മക്ക് ഒരു സങ്കടോം ഇല്ലേ.
സൗമ്യ :ഞാൻ പോയി ആത്മഹത്യാ ചെയ്യാനൊന്നും നിക്കില്ല അതോർത്തു നീ പേടിക്കണ്ട. അങ്ങേരോള്ളതും ഇല്ലാത്തതും ഏതാണ്ട് ഒരുപോലെ തന്നെയല്ലേ, എന്നെ പിരിഞ്ഞാലേ അങ്ങേർക്ക് നന്നായി ജീവിക്കാൻപറ്റുന്നുണ്ടെങ്കി പിന്നെ എന്തിനാടാ ഞാനായിട്ട് വട്ടം നിക്കണേ, അങ്ങ് മാറിക്കൊടുത്തേക്കാം അത്ര തന്നെ.
അത് കേട്ടതും അവനവളോട് സഹതാപവും സ്നേഹോം എല്ലാം കൂടി. അവൻ നേരെച്ചെന്ന് അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി.
സൗമ്യ :അയ്യേ ഈ ചെക്കൻ, എനിക്ക് വെഷമൊന്നും ഇല്ലടാ, നീ ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ.എനിക്ക് നീയില്ലെ അതുമതി അതുമാത്രം.
എന്നിട്ടവൾ അവനെ ഇറുക്കിപ്പുണർന്നു.
മിഥുൻ :അമ്മുസ്സിനിനി ഞാനുണ്ട്, ഞാൻ എന്റെ അമ്മുസിനെ ഇനി രാജകുമാരിനെ പോലെ നോക്കും.
അത് കേട്ടതും ഉള്ളിലെ സങ്കടം പുറത്തുകാണിക്കാതെ അവൾ അവൻറെ മുടിയിൽ തലോടി. എന്നിട്ടവനെ അവള്ടെ മടിയിലേക്ക് കിടത്തി.
സൗമ്യ :ഇനി നീയും കുറച്ചു കഴിയുമ്പോ അമ്മേനെ കളഞ്ഞിട്ട് പോവാ.
അവൾ അവന്റെ മൂഡ് മാറ്റാനായി തമാശക്ക് ചോദിച്ചു.
അതിനു മറുപടി അവള്ടെ കവിളത്തൊരു കടി ആര്ന്നു.അവൾ അവനെ ഒന്നുടെ ഇറുക്കി അവളിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു
സൗമ്യ :മോൻ ഒരിക്കലും അച്ഛനെ പോലെ ആവരുതട്ടോ, കെട്ടണ പെണ്ണിനെ പൊന്നുപോലെ നോക്കണം, അവള്ടെ മനസ് വെഷമിക്കാൻ അനുവദിക്കരുത്, കേട്ടോ.
മിഥുൻ :ഹ്മ്മ്..
സൗമ്യ :നീ എന്താടാ മൂങ്ങയാണോ, എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഇങ്ങനെ മൂളാൻ.
മിഥുൻ :എന്തിനാ അമ്മുസേ ഇങ്ങനെ സങ്കടം മറച്ചുവെച് എന്റെ മുന്നിൽ അഭിനയിക്കുന്നെ.അമ്മുസിനെന്തുമാത്രം സങ്കടം ഉണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയാം.
സൗമ്യ :ദേ ചെക്കാ ഒന്ന് ചുമ്മാതിരിക്കാട്ടോ, ഒന്ന് ആശ്വാസം ആവാനാ