അമ്മയാണെ സത്യം 1 [Kumbhakarnan] 546

തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു. പാത്രങ്ങളുടെ ഒരു ക്ലാവു മണമായിരുന്നു അവിടെ മുഴുവൻ .  മാറാല തട്ടിമാറ്റി ഞാൻ പാത്രങ്ങളുടെ അരികിലെത്തി. ഓരോ പാത്രങ്ങളായി മാറ്റി നോക്കി. എവിടെയും ഒന്നും കാണാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. അമ്മയും വേറൊരിടത്ത് തിരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു വലിയ ചെമ്പിന്റെ കലം നീക്കിവച്ചു നിവരുമ്പോഴാണ് പിന്നിൽ പാത്രങ്ങൾ കൂട്ടിമുട്ടുന്ന ഒച്ചയും എന്തോ നിലത്ത് വീഴുന്ന ശബ്ദവും കേട്ടത്. ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ പാത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ അമ്മ വീണുകിടക്കുകയാണ്  .
“അമ്മേ …”

ഞാൻ അമ്മയുടെ അരികിലേക്ക് കുതിച്ചു. കണ്ണുകളടച്ച് ബോധമില്ലാതെ മലർന്നു കിടക്കുകയാണ് അമ്മ.ഞാൻ അരികിലിരുന്നു അമ്മയെ കുലുക്കിവിളിച്ചു..
“അമ്മേ …അമ്മേ …”
ഒരനക്കവുമില്ല. മൂക്കിനരികിൽ കൈവച്ച് നോക്കി. ശ്വാസമെടുക്കുന്നുണ്ട്. മാറിൽ കിടന്ന തോർത്ത് വലിച്ചെടുത്ത്
അമ്മയുടെ  മുഖത്തെ വിയർപ്പു തുടച്ചു. തോർത്ത് രണ്ടായി മടക്കി ഒരു വിശറിപോലെയാക്കി അമ്മയ്ക്ക് വീശിക്കൊടുത്തു .
അമ്മ മെല്ലെ കണ്ണ് തുറന്നു . എങ്കിലും സുബോധത്തിലെത്തിയിട്ടില്ലെന്നു തോന്നുന്നു.
“അമ്മേ …അമ്മേ …”
ഞാൻ വീണ്ടും വിളിച്ചു .
“ഉം….ഇത്തിരി വെള്ളം കൊണ്ടുവാ മോനേ …”
തളർന്ന ശബ്ദത്തിൽ അമ്മ പറഞ്ഞു.
ഞാൻ താഴേക്ക് ഓടി .ഒരു മൊന്ത നിറയെ തണുത്ത വെള്ളവുമായി ഞാൻ അമ്മയുടെ അരികിലെത്തി.അമ്മയുടെ അരികിൽ ഇരുന്ന് ചുമലിനടിയിലൂടെ കൈകടത്തി അമ്മയെ ഉയർത്തിയിരുത്തി. എന്റെ തോളിൽ ചാരി അമ്മയിരുന്നു. ഞാൻ മൊന്ത  അമ്മയുടെ ചുണ്ടിൽ മുട്ടിച്ച് മെല്ലെ ചരിച്ചു . അമ്മ സാവധാനം വെള്ളം കുടിച്ചു.
“മതി മോനേ …”
“എഴുന്നേൽക്കാമോ അമ്മേ …”
“കുറച്ചു നേരം ഒന്നിരിക്കട്ടെ മോനെ ”
“ഉം”
എന്റെ തോളിൽ ചാരി അമ്മയിരുന്നു. ഞാൻ അമ്മയുടെ മുഖത്ത് വീണ മുടിയിഴകൾ മാടിയൊതുക്കി.തോർത്തുകൊണ്ട് മുഖത്തെ വിയർപ്പ് ഒപ്പിമാറ്റി.ഒരു പത്തു പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് അതെയിരുപ്പു തുടർന്നു.
“അമ്മേ ”
“ഉം”
“എഴുനേൽക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടോ..?”
“നോക്കാം ”
അമ്മ മെല്ലെ എഴുനേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഞാൻ എഴുനേറ്റു നിന്ന് അമ്മയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചുയർത്തി. എഴുനേറ്റപ്പോഴേക്കും തളർന്നപോലെ അമ്മ എന്റെ മാറിലേക്ക് വീണു. നിലത്തു വീണുപോകാതെ അമ്മയുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ കൈയിട്ട്  അമ്മയെ ഞാൻ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു പിടിച്ചു. ഇടുപ്പിലെ മാംസ മടക്കുകളിൽ എന്റെ കൈവിരൽ അമർന്നു. അമ്മ ഒന്ന് ഞരങ്ങി .
“നടക്കാമോഅമ്മേ …”
“ഉം.”
ഞാൻ അമ്മയെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് മെല്ലെ നടന്നു.അമ്മയുടെ ഇടതു കൈ എന്റെ