അമ്മയാണെ സത്യം 1 [Kumbhakarnan] 546

മുണ്ടിനടിയിൽ പാവാട ഉടുത്തിരുന്നില്ല. മുണ്ടിന്റെ രണ്ടു തുമ്പുകളും ഇരു വശത്തേക്കും മാറി ,തടിച്ചു കൊഴുത്ത തുടകൾ മുക്കാലും നഗ്‌നമായിരിക്കുന്നു. ഹോ… എന്തു കാഴ്ചയാണിത്. മുഖം എന്റെ എതിർ ദിശയിലേക്ക് ചരിച്ചു ഗാഢമായ ഉറക്കത്തിലാണ് ‘അമ്മ. മന്ദമുള്ള ശ്വാസ ഗതിക്ക് അനുസരിച്ചു ഉയർന്നു താഴുന്ന മാറിടങ്ങൾ ബ്രാ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് മുക്കാലും ബ്ലൗസിന് പുറത്താണ്. എല്ലാ പാപ ഭയങ്ങളും മാറ്റിവച്ചുകൊണ്ട് അമ്മയുടെ ആ കിടപ്പ് നോക്കി ഞാൻ ബർമുടക്കുള്ളിൽ കൈകടത്തി കമ്പിയായി നിന്നു വിറക്കുന്ന കുണ്ണ പിടിച്ചു ഞെരടി. ഹോ…ആ മുണ്ട് കുറച്ചുകൂടി ഒന്നു മാറിയിരുന്നെങ്കിൽ…എന്റെ ജന്മഭൂമി എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു.
പെട്ടെന്ന് കാറ്റടിച്ചു തുറന്നുകിടന്ന ജനൽ പാളി ഒരു വലിയ ശബ്ദത്തോടെ അടഞ്ഞു. ‘അമ്മ ഞെട്ടിയുണർന്നതും ഞാൻ ബർമുടക്കുള്ളിൽ നിന്ന് കൈ വലിച്ചെടുത്തു.
‘അമ്മ എന്നെ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു. പെട്ടെന്ന് സ്ഥാനം മാറിക്കിടന്ന ഉടുതുണി നേരെയാക്കികൊണ്ട് എഴുനേറ്റു.
“നല്ലയാളാ…രാവിലെ നടക്കണമെന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞതു മറന്നുപോയോ ?”
“എനിക്ക് വയ്യട കുട്ടാ…നാളെ നടക്കാം..”
കൊച്ചു കുട്ടികളെപ്പോലെ ‘അമ്മ കൊഞ്ചി.
“അയ്യടി…അങ്ങനിപ്പം വേണ്ടാ…എഴുന്നേറ്റ് വന്നാട്ടെ…”
ഞാൻ അമ്മയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചെഴുനേല്പിച്ചു.
“ഓ… ആയിക്കോട്ടെ…ഞാനൊന്നു ബാത്റൂമിൽ പോയി ഫ്രഷ് ആയിട്ട് വരാം…”
‘അമ്മ ബാത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു. ഞാൻ മുൻ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. മങ്ങിയ പുലരിവെട്ടം വീണിരിക്കുന്നു.
“വാ…പോകാം”
പിന്നിൽ ‘അമ്മ.
“നമുക്ക് പുറത്തെങ്ങും പോകണ്ടമ്മേ… നമ്മുടെ ഈ വിശാലമായ പറമ്പിൽ കൂടി നടന്നാൽ മതി..”
“ഞാനും അതു നിന്നോട് പറയാനിരിക്കുകയായിരുന്നു. റോഡിലൊന്നും നടക്കാൻ എനിക്ക് വയ്യ…”
ഞങ്ങൾ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി .
വിശാലമായ പറമ്പിനും അതിനു ചുറ്റുമുള്ള മതിലിനും ഇടയിൽ പറമ്പിനെ ചുറ്റി ഒരു ഒറ്റയടിപ്പാതയുണ്ട്. കൃഷിക്ക് ആവശ്യമായ വിത്തും വളവും ഒക്കെ ജോലിക്കാർ ചുമന്നു കൊണ്ടുപോകുന്നത് ആ വഴിയേ ആണ്. ഞങ്ങൾ ഒറ്റയടിപ്പാതയിലേക്ക് കയറി.
“‘അമ്മ മുന്നേ നടന്നോളൂ…ഞാൻ പിറകെ വരാം. ഇന്നാലെപ്പോലെ വല്ല ബോധക്കേടും വന്നാൽ നിലത്തു വീഴാതെ താങ്ങാൻ ഞാൻ പിന്നിൽ നടന്നല്ലേ പറ്റൂ…”.
“പിന്നേ… ഒരു താങ്ങുകാരൻ..”
എന്റെ മൂക്കിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് ‘അമ്മ പുഞ്ചിരിച്ചു.
അൽപ ദൂരം നടന്നപ്പോഴേക്കും ഇത് അമ്മയ്ക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്ന് മനസ്സിലായി.
“മതിയെടാ…ഇനി നാളെ നോക്കാം. ഈ മുണ്ടും ഉടുത്തുള്ള നടത്തം എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ലെടാ…”
‘അമ്മ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
സംഗതി സത്യമാണ്. പുരുഷന്മാരാണെങ്കിൽ മുണ്ട് തറ്റുടുത്ത് വേഗത്തിൽ നടക്കാം. സ്ത്രീകൾക്ക് അതു പറ്റില്ലല്ലോ.
“എങ്കിൽ ഇന്ന് തന്നെ നമുക്ക് ഒരു ചുരിദാർ വാങ്ങിക്കാം. അതാകുമ്പോൾ സൗകര്യമായിട്ടു നടക്കാമല്ലോ.