അമ്മയാണെ സത്യം 14 [Kumbhakarnan] 412

“ഗൾഫിൽ പുതിയ ഒരു ബിസിനസ് കൂടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യാൻ പ്ലാനുണ്ട്. കൈയിലുള്ളത് മുഴുവൻ കൂട്ടിയാലും തികയില്ല. അതുകൊണ്ടാണ്…”

“ഇനിയിപ്പോ അതൂടിവിറ്റാൽ നാടുമായുള്ള ബന്ധം തീർന്നുകിട്ടുമല്ലോ.. നടക്കട്ടെ…”

അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് അവൾ പുറത്തേക്ക് നടന്നു. മനസ് ആകെ പിടിവിട്ടു പോകുന്നു. കുറച്ചു ദിവസമായി ഇരുളടഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന ജീവിതത്തിലേക്ക് വെളിച്ചത്തിന്റെ ഒരു നിറകതിർ ജ്വലിച്ചുയർന്നതായിരുന്നു. പഴയ നരക ജീവിതമൊക്കെ മറന്ന് പുതിയൊരു ജന്മമെടുത്തപോലെ  താൻ സന്തോഷിച്ചതായിരുന്നു …പക്ഷെ…..ഇപ്പോൾ.

അടുക്കളയുടെ പിറകിലൂടെ അവൾ പുഴവക്കത്തേക്ക് നടന്നു. മനസ്സിൽ ആകെയൊരു ഭാരം. കുളിപ്പുരയിലേക്കുള്ള പടവുകളിലൊന്നിൽ അവളിരുന്നു.
വിൽക്കാൻ പോണത്രെ. വിറ്റോട്ടെ . തനിക്കെന്ത് ? പക്ഷേ എന്തിന് കള്ളം പറയുന്നു ?. ഗൾഫിൽ ഭാര്യയെപ്പോലെ ഒരുത്തിയെ താമസിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ. അവൾക്ക് കൊടുക്കാനായിരിക്കും ഈ പണം. ബിസിനസ് പോലും ബിസിനസ്..കോപം സഹിക്കാതെ അവൾ പല്ലുകൾ ചേർത്തമർത്തി കടിച്ചു. ആർക്കും അറിയില്ലെന്നാണ് അങ്ങേരുടെ വിചാരം.

പിന്നിൽ കാൽപെരുമാറ്റം. അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. മകൻ.
“എന്താ കണ്ണാ…? ”

“ഇല്ല.,..അമ്മ ഇവിടേക്ക് നടക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു… അതാണ് പിറകെ വന്നത്…”
“അന്നത്തെപ്പോലെ ആറ്റിൽ ചാടി ചാകാനാണെന്നു കരുതിയോ…?”

“ഭയക്കണമല്ലോ… കെട്ട്യോനൊക്കെ വന്ന ദിവസമല്ലേ…?”
അവളോട് ചേർന്നിരുന്നുകൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു .
“കെട്ട്യോൻ … വരാനോ..? എവിടെനിന്ന്…? എന്റെ കെട്ട്യോനല്ലേ ഈ ഇരിക്കുന്നത്…!!”
അവന്റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ മന്ത്രിച്ചു.

“രേവൂട്ടീ…. ഈ പടവുകൾ…ഓർമ്മയുണ്ടോ…?”
“മറക്കണമെങ്കിൽ മരിക്കണം കണ്ണാ…ഈ പടവുകളിൽ വച്ചല്ലേ നീയെനിക്കെന്റെ സ്ത്രീത്വം നേടിത്തന്നത്. .. ? ”

” എന്നെ വിട്ടു പോകുമോ രേവൂട്ടീ…?”
“എവിടേക്ക്…?”
“അറിയില്ല…എനിക്കങ്ങനെ തോന്നുന്നു …”

“അച്ഛൻ വന്നതുകൊണ്ടാണോ…? ”
“ഉം…ആരും എന്റമ്മയെ അധികാരത്തോടെ ഒന്നു നോക്കുന്നത് പോലും എനിക്കിഷ്ടമല്ല…”