അമ്മയാണെ സത്യം 15 [Kumbhakarnan] 451

മകൻ അഴിച്ചെറിഞ്ഞ ബ്ലൗസും മുണ്ടും ധരിച്ച് ,പൂറ്റിൽ പൊന്നുമോൻ വിളമ്പിയ പാൽപ്പായസവുമായി അവൾ കിടന്നുറങ്ങി.

വെളുപ്പിനെ തന്നെ അവൾ ഉണർന്നു. പ്രഭാത കൃത്യങ്ങളൊക്കെ നടത്തി ഒന്നു കുളിച്ചിട്ടാണ് അടുക്കളയിൽ കയറിയത്. നല്ല കടുപ്പത്തിൽ കാപ്പിയുണ്ടാക്കി ഒരു കപ്പിൽ ഒഴിച്ചു. നല്ല ബ്രൂ കോഫിയുടെ മണം അവിടെ പരന്നു. കാപ്പിക്കപ്പുമായി അവൾ നടന്നു. തന്റെ കിടപ്പുമുറിയിലേക്ക് നോക്കി. ഇപ്പോഴും ഉറക്കമാണയാൾ. അവൾ നേരെ മകന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. കമിഴ്ന്നു കിടന്ന് ഉറക്കമാണല്ലോ.

അവൾ കപ്പ് മേശപ്പുറത്തു വച്ചു. കട്ടിലിലേക്ക് കുനിഞ്ഞ് ,ടവ്വൽ കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞു വച്ചിരുന്ന മുടി ,ടവ്വൽ മാറ്റി അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് കുടഞ്ഞിട്ടു.
മുഖത്ത് നനവടിച്ചപ്പോൾ അവൻ ഉണർന്നു. ഉറക്കം മുറിഞ്ഞതിൽ വല്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നിയാണ് അവൻ ഉണർന്നത് തന്നെ. പക്ഷെ മുഖത്തു പരന്നുകിടക്കുന്നത് അമ്മയുടെ മുടിയാണെന്നു മനസ്സിലായപ്പോൾ കൈകൊണ്ട് വാരിപ്പിടിച്ചു ആ മുടിയിൽ അവൻ മുഖം പൂഴ്ത്തി. ഹോ…അമ്മേടെ മണം.
അവൻ മലർന്നു കിടന്നു. ട്രൗസറും പൊക്കിക്കൊണ്ടു കുണ്ണ തലയുയർത്തി നിന്നു. അതുകണ്ട് അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
മേശപ്പുറത്തു നിന്നും കപ്പ് എടുത്ത് അവൾ മകന്റെ നേരെ നീട്ടി.

“ഇതെന്താ…പതിവില്ലാതെ…”
കപ്പ് വാങ്ങിക്കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.

“ഇനിമുതൽ ഇങ്ങനെയാണ്…”

അവന്റെയടുത്ത് ചേർന്നിരുന്നുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു. അവൻ അമ്മയുടെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു.
“ഛീ…പോ…. പല്ലുപോലും തേക്കാതെ…”
അവൾ അവന്റെ തുടയിൽ ഒരു നുള്ളു വച്ചുകൊടുത്തു.

“ഹോ…നൊന്തു…”
“സാരമില്ല…മോൻ വേഗം കാപ്പികുടിച്ചിട്ടു വന്നാട്ടെ..”
അവൾ നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

അന്നുരാത്രി അത്താഴം കഴിഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ അച്ഛൻ അവനെ വിളിച്ചു. അവൻ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു. അച്ഛൻ എല്ലാം പായ്ക്ക് ചെയ്തു വയ്ക്കുകയാണ്.  അവൻ ചെന്നതറിഞ്ഞ് അയാൾ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ജോലി നിർത്തിയിട്ട് കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു.

“ഉം…ഞാൻ വന്നകാര്യം നടന്നു. നാളെ ഞാൻ മടങ്ങി പോവുകയാണ്. ഇനി ഇങ്ങോട്ടേക്ക് ഒരു യാത്രയുണ്ടാവുമോ എന്നറിയില്ല. നിനക്ക് എന്താവശ്യമുണ്ടെങ്കിലും എന്നെ വിളിക്കാം. കാണണം എന്നു തോന്നിയാൽ അവിടേക്ക് വരാം. നിൻറെയിഷ്ടം..”

“അപ്പോൾ അച്ഛന് എന്നെ കാണണം എന്ന് തോന്നില്ലേ…? ”

” അങ്ങനെ തോന്നിയാൽ ഞാൻ വന്നോളാം. . നിന്റെ അമ്മയെ വിളിക്ക്..”
അവൻ പോയി അമ്മയെ വിളിച്ചുകൊണ്ടുവന്നു.

“രേവതീ…ഒരുപക്ഷേ ഇത് നമ്മുടെ അവസാന കൂടിക്കാഴ്ചയാവും. ഇനി