അമ്മയാണെ സത്യം 6 [Kumbhakarnan] 424

അവൻ കൈയുയർത്തി ഒരു പഴം ഉരിഞ്ഞെടുത്ത് അമ്മയ്ക്ക് കൊടുത്തു. നല്ല വിശപ്പുള്ളതുകൊണ്ട് ആർത്തിയോടെ അവളതു പൊളിച്ചു കഴിച്ചു. നല്ല മൂത്തു പഴുത്ത ,മധുരമൂറുന്ന പൂവൻ പഴത്തിന്റെ സ്വാദ് നാവിൽ അലിഞ്ഞിറങ്ങി. തുടരെ നാലഞ്ചു പഴങ്ങൾ ഒന്നിന് പിറകെ ഒന്നായി അവൾ തിന്നു. അവളുടെ ആർത്തികണ്ടപ്പോൾ അവനു വിഷമം തോന്നി.
“അയ്യോ ….കണ്ണാ ,മോനുംകഴിക്ക്. വിശന്ന് കണ്ണുകാണാൻ പറ്റാണ്ടായിപ്പോയി. അതാണ് അമ്മ….”
“സാരമില്ലമ്മേ… ഞാൻ നേരത്തെ മൂന്നാലു പഴം കഴിച്ചിരുന്നു..”
“ആഹാ…കള്ളൻ… അതാണ് വിശപ്പിന്റെ കാര്യം മിണ്ടാഞ്ഞത് അല്ലേ…?”
ഒരു പഴം പൊളിച്ചു അവന്റെ വായിലേക്ക് വച്ചുകൊടുത്തുകൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.
അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് അമ്മയുടെ കൈയിൽ നിന്നും ആ പഴം കൈയിൽ വാങ്ങി.

“അമ്മയ്ക്ക് മതിയായോ..?”
“ഉം…വയറു നിറഞ്ഞു. ”
“എങ്കിൽ ഇനി ഞാൻ തിന്നട്ടെ…?”
“അതിന് അനുവാദം ചോദിക്കണോ കണ്ണാ ?”
“പിന്നെ ചോദിക്കണ്ടേ…! ‘അമ്മ സഹായിച്ചാലെ എനിക്ക് പഴം കഴിക്കാൻ പറ്റൂ…”
“ങേ…അതെന്തു കൂത്ത് ?”
അവൾ അതിശയത്തോടെ മകന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“അതൊക്കെയുണ്ട്.. ഇപ്പോൾ കണ്ടോളൂ..”

അതു പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ അവിടെനിന്ന തൈ വാഴകളിൽ നിന്നും നാലഞ്ചു മുഴുവൻ വാഴയില കടിച്ചു പൊട്ടിച്ചെടുത്തു.
വാഴകൾക്കിടയിൽ , ഉണങ്ങിയ വാഴയിലകളും കരിയിലയും ഒക്കെ നിരത്തി നല്ലൊരു മെത്തയുണ്ടാക്കി. അതിനു മുകളിൽ വാഴയിലകൾ വിരിച്ചു. ഇപ്പോൾ സുഖമായി രണ്ടാളുകൾക്ക് കിടക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു കിടക്ക തയ്യാർ.
അവൻ എന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് അതിശയത്തോടെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു അവൾ.
കിടക്കയുണ്ടാക്കുന്ന ജോലി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ അമ്മയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ച് അതിലേക്ക് ആനയിച്ചു. അതിന്റെ ഒത്ത മധ്യത്തിലായി അവൻ അമ്മയെ കിടത്തി.
“കണ്ണാ…..”
അവന്റെ മുഖത്തു നോക്കി അവൾ വിളിച്ചു.