അമ്മയേം പെങ്ങളേം തിരിച്ചറിഞ്ഞവൻ [കൊമ്പൻ] 771

“ഇതെന്തേ പതിവില്ലാതെ…”

ഇന്ദു തുണി കയ്യിലേക്ക് മടക്കി വെക്കുമ്പോ ചോദിച്ചു.

“ഉഹും! എന്തോ പോലെ….”

“എന്ത് പോലെ…പറയെടാ ചെക്കാ…” ഇന്ദു ഒരുനിമിഷം എന്നെ തന്നെ നോക്കി ശിലപോലെ നിന്നു. ഞാൻ പിണങ്ങിയെന്നു അവൾ മനസിലാക്കണം എന്നെനിക്കുണ്ടായിരുന്നു.

“എന്നെ ചെക്കാ ന്ന് വിളിക്കണ്ട! ഞാൻ കുട്ടിയൊന്നുമല്ല….” ഞാനും കലിപ്പോടെ പറഞ്ഞതും ഇന്ദുവിന്റെ മുഖവും വല്ലാതെയായി. അവൾ ചിലപ്പോ കളിയാക്കാറുള്ളതാണ് ഇങ്ങനെയുള്ള സന്ദര്ഭങ്ങളിലൊക്കെ, പക്ഷെ ഇന്നുണ്ടായില്ല.

“ശെരി ശെരി..” ഇന്ദു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു.

“ദേഷ്യമുണ്ടോ എന്നോട്!?” എന്റെ മുഖം കൈകളിൽ കോരിയെടുത്തു ചോദിച്ചു.

“ഉണ്ടെങ്കിൽ?!” ഞാനാ കണ്ണിൽ തന്നെ നോക്കി കൂസാതെ പറഞ്ഞു. പക്ഷെ എന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“എന്ത് ചെയ്താൽ എന്റെ ചെക്കന്റെ ദേഷ്യം മാറും!” എന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ ഇന്ദു ചുറ്റിപിടിച്ചു, ഞാൻ വിടുവിക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും നടന്നില്ല.

“ഒന്നും ചെയ്യണ്ട!”

“ദേ ഇങ്ങോട്ട് നോക്കിയേ…”

“ഇല്ല!”

“ഹാ കളിക്കാതെ നോക്കെടാ ചെക്കാ…”

എന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചുപൊക്കികൊണ്ട് ഇന്ദു അവളുടെ ചുണ്ടു മലർത്തി. അവളുടെ ചുണ്ടിലേക്കും കണ്ണിലേക്കും മാറി മാറി എന്റെ നോട്ടമെത്തി. എന്തൊരു ചോര ചുണ്ടാണ് ദൈവം ഇവൾക്ക് കൊടുത്തിരിക്കുന്നത്. കടിച്ചു തിന്നാൻ വേണ്ടി ഉണ്ടാക്കപെട്ടവ തന്നെ! അച്ഛന്റെ യോഗം! ദുഷ്ടൻ.

“നിനക്കിപ്പോ എന്താ വേണ്ടേ? നീ ചോദിച്ചതിനുള്ള ഉത്തരം ആണോ?!”

“ഉം അതെ…” ഞാൻ വീണ്ടും തല താഴ്ത്തി! എന്റെ മനസ്സിൽ അത് തന്നെയായിരുന്നു. ഇന്ദു മറ്റാരെയും സ്നേഹിക്കാൻ പാടില്ല. എന്നെ നോക്കിയില്ലെങ്കിലും കുഴപ്പവുമില്ല എന്ന നിലപാടിൽ വൈകാതെ ഞാനെത്തിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നു.

“രാത്രി കിടക്കുമ്പോ പറഞ്ഞു തരാം. പോരെ….”

എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ചിരിയാണ് അത് കേട്ടപ്പോ മുഖത്തു വിരിഞ്ഞത്, എന്നോട് പിണങ്ങാൻ ഇന്ദുവിനാകില്ല, അല്ലെങ്കിൽ ഇപ്പൊ ചെക്കാ എന്നും നാണമില്ലേ പിള്ളേരെപ്പോലെ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞൊരു കളിയാക്കൽ ഉണ്ട്. ഇന്ന് പലതും പതിവുകൾ തെറ്റുന്നു, ചുറ്റുമുളളത്‌ എല്ലാം ഞാൻ വ്യക്തമായി കാണുന്നു. എന്തിനുള്ള പുറപ്പാട് ആണാവോ.!

എന്റെ മുന്നിൽ അവൾ കൈകൊണ്ടെന്റെ മുഖം പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഉയർത്തുമ്പോഴും അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ തയാറായില്ല. പക്ഷെ ഇന്ദുവിന്റെ മനസ്സിൽ എന്നോടൊരല്പം സ്നേഹമെങ്കിലും ഉണ്ടായിരിക്കുമെന്ന് ഓർത്തതും വീണ്ടുമെന്റെ ചിരി പൊട്ടി. അത് കണ്ടതും ഇന്ദു എന്റെ കവിളിലൊന്നു നുള്ളികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “കള്ളനാ നീ!!”