അമ്മയെന്ന സൗഭാഗ്യം [കരിങ്കാലൻ] 1092

 

…ഒരു പക്ഷെ നമ്മൾ അമ്മയും മകനും ഒന്നു ചേരേണ്ടത് ഇൗ ദിവസമായിരിക്കണം എന്നു കാലം നേരത്തെ തീരുമാനിച്ചിട്ടുണ്ടായിരിക്കാം….

ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു

 

മ്മ്…..ആയിരിക്കും….അമ്മ പറഞ്ഞു..

 

ഒരു നിമിഷത്തിനു ശേഷം ഞാൻ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു…

 

അമ്മയ്ക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യം ഉണ്ടോ….?

 

എന്തിന്….അമ്മ പുരികം ചുളിച്ചുകൊണ്ട് എന്നോട് ചോദിച്ചു.

 

ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചത് ഞാൻ കാരണമല്ലേ…?

 

അമ്മ ചെറുതായൊന്നു ചിരിച്ചു… എന്നിട്ട് എന്നോടു ചോദിച്ചു..

 

ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചതിൽ നിനക്ക് സന്തോഷം ഇല്ലേ….?

 

ഒരുപാട് സന്തോഷമുണ്ട്… ഞാൻ പറഞ്ഞു.

 

..നീ സന്തോഷിക്കുന്നതുപോലെ തന്നെ ഞാനും സന്തോഷിക്കുന്നുണ്ട്..ഒരുപാട്…അമ്മ പറഞ്ഞു.

 

എപ്പോഴാണ് അമ്മയുടെ മനസ്സു മാറിയത്..?

ഞാൻ ചോദിച്ചതു കേട്ട് അമ്മ എന്നെ ഒന്നു നോക്കിയിട്ട് തിരിഞ്ഞു മുകളിലേക്കു നോക്കിക്കൊണ്ട് കിടന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് അമ്മ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.

 

..അന്ന് നിന്റെ മനസ്സിലിരിപ്പ് അറിഞ്ഞശേഷം എൻറെ ഉള്ളിൽ നിന്നോട് ദേഷ്യവും വെറുപ്പുമൊക്കെ ആയിരുന്നു. സ്വന്തം മകൻ അമ്മയെ കാമത്തോടെ നോക്കുക.. അടിവസ്ത്രത്തിൽ വൃത്തികേട് കാണിക്കുക…എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് എനിക്ക് ഒരു പിടിയും ഇല്ലായിരുന്നു. ആരോടെങ്കിലും സംസാരിക്കാൻ പറ്റുമോ…? എല്ലാ ഞാൻ എൻറെ ഉള്ളിൽ തന്നെ വെച്ചു… അച്ഛനോ അമ്മുവോ ഒന്നും അറിയാതിരിക്കാൻ ഞാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു. അതിനുശേഷം ഒരു ദിവസം രാത്രി ഞാൻ അച്ഛനും  ബന്ധപ്പെട്ട കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ എൻറെ മനസ്സിലേക്ക് നിൻറെ മുഖവും ആഗ്രഹങ്ങളും ഒക്കെ  കടന്നുവന്നു, ഞാൻ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും എനിക്കത് മറക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എൻറെ കണ്ണുനീര് അച്ഛൻ കാണാതിരിക്കാൻ ഞാൻ എന്തുമാത്രം പണിപ്പെട്ടെന്ന് അറിയുമോ നിനക്ക്..? എത്രയൊക്കെ എൻറെ മനസ്സിനെ ഞാൻ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചെങ്കിലും.

പിന്നീടുള്ള പല രാത്രികളിലും നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകൾ എൻറെ ഉള്ളിലേക്കു വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. …അതെങ്ങനെയാ സ്വന്തം അമ്മയിൽ കാമം തീർക്കാൻ ഇവിടെയിരുന്ന് നീ വല്ലാതെ ആഗ്രഹിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കയല്ലേ…!! പിന്നെങ്ങനെയാ..