അമ്മായി അമ്മയുമായി ഒരു രാത്രി [Binoy T] 1821

വിമാനം ലാൻഡ് ചെയ്തപാടെ പിന്നെ എല്ലാവർക്കും ഒരു തന്ത്രപ്പാടായിരുന്നു. എത്രയും പെട്ടന്ന് പുറത്തു ഇറങ്ങാൻ.

വിമാനത്തിൽ നിന്നും പുറത്തു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ചെറുതായി മഞ്ഞു പെയ്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു. പാസ്സന്ജർ ബോർഡിങ് ബ്രിഡ്‌ജിലൂടെ ഞങ്ങൾ നടക്കുമ്പോൾ മഞ്ജു വീഴ്ച കനത്തുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു. അതിനോടൊപ്പം തണുപ്പും കൂടി വന്നു. ലൈലമ്മ കൈകൾ ശരീരത്തോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു തണുപ്പിനെ പ്രധിരോധിക്കാൻ വൃദ്ധ ശ്രെമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

ഒടുവിൽ റിപോർട്ടിന്റെ കെട്ടിടത്തിനുള്ളിൽ പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ ആണ് ആ തണുപ്പിൽ നിന്നും ലേശം ആശ്വാസം ലഭിച്ചത്.

വിമാനത്താവളത്തിന്റെ കോറിഡോറിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ എന്റെ ചിന്ത മുഴുവനും ഉമ്മ എങ്ങേനെയാണ് അടുത്ത ഫ്ലൈറ്റ് യാത്ര ഒറ്റക് ചെയ്യാൻ പോകുന്നത് എന്നതായിരുന്നു.

രണ്ടു മാസം മുന്ന് ഇതേ ചിക്കാഗോ എയർപോർട്ടിൽ വന്നു വിമാനം ഇറങ്ങുമ്പോൾ പറഞ്ഞതാണ് തിരിച്ചു പോകുന്ന കാര്യം ചിന്തിക്കുമ്പോൾ തന്നെ പേടിയാകുന്നു എന്ന്. അന്ന് പറഞ്ഞതാ. അതിനെക്കുറിച്ചു ഇപ്പോലെ ചിന്തിക്കേണ്ട എന്ന്. ഇന്ന് ഇതാ ആ ദിവസം വന്നിരിക്കുന്നു. രണ്ടു മാസം കണ്ണടച്ച് തുറക്കുന്നതിനു മുന്നേ കടന്നു പോയി.

ചിക്കാഗോ വിനാമത്താവളത്തിന്റെ ഉള്ളിലൂടെ നടക്കുന്നതിനിടക്ക് പുറത്തേക്കു നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ട കാഴ്ച ഞങ്ങളെ ശെരിക്കും ആദിശയപ്പെടുത്തി. തുരുതുരാ മഞ്ഞു വീഴ്ചയും മുഴുവനും മഞ്ഞു മൂടി നല്ല വെളുവെളാ കിടക്കുന്ന റൺവേയും ഗ്രൗണ്ടും.

“ഫ്ലൈറ്റ് ലേറ്റ് ആകാനാണ് സാധ്യത ഉമ്മ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

ഉമ്മ അപ്പോൾ പുറത്തേക്കു നോക്കി മഞ്ഞു വീഴുന്നതും നോക്കി നില്പായിരുന്നു.