അമ്മായിയപ്പന്റെ യോഗം [®൦¥] 541

3 ദിവസം വളരെ മൂഡ് ഔട്ട് ആയി പോയി. അച്ഛനെ ഞാൻ മൈൻഡ് ആക്കിയില്ല.

ഞാൻ പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് ആവാം അച്ഛൻ എന്റെ അടുത്തു പിന്നെ വന്നില്ല.

ദിവസം കഴിയുന്തോറും എനിക്ക് അച്ഛനോട് സഹതാപം തോന്നി തുടങ്ങി.

ആ പണിയുടെ സുഖം ഞാൻ എന്ന പെണ്ണിനെ ഉണർത്തിയിരുന്നു.

അച്ഛനെ വിളിച്ചു വീണ്ടും കളിക്കണം എന്നു പലവട്ടം ഞാൻ ചിന്തിച്ചു.

പക്ഷെ മോളേയും ചേട്ടനെയും ഓർക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് അതിനു പറ്റാതെ ആയി.

ആ സംഭവം കഴിഞ്ഞു 2 ആഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ ആകെ വല്ലാത്ത ഒരു അവസ്ഥയിലേക്ക് പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ഉറങ്ങാൻ കിടന്ന എനിക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല. കണ്ണടക്കുമ്പോൾ അച്ഛന്റെ ആ നിഷ്കളങ്കമായ നോട്ടം ആണ് വരുന്നത്.

ഞാൻ കിടക്കയിൽ ഉറക്കം വരാതെ ഇരുന്നു.

എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു കണ്ണാടിക്കു മുന്നിൽ പോയി നിന്നു.

കണ്ണാടിയിലെ പ്രതിരൂപം എന്നോട് സംസാരിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.

,, ദേവു, എന്താണ് നീ വിഷമിച്ചു ഇരിക്കുന്നത്.

,, അത് എനിക്ക് അറിയില്ല എന്താണ് വേണ്ടത് എന്നു.

,, എന്താണ് നിന്റെ പ്രശ്നം.

,, കണ്ണടച്ചാൽ എന്റെ മനസിൽ അച്ഛൻ ആണ്. ഭർത്താവിന്റെ അച്ഛൻ ആണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ നോക്കിയിട്ടും എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല.

,, നീ അയാളെ വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. അതുപോലെ നിന്റെ കുടുംബത്തെയും.

,, അതാണ്. ഞാൻ അച്ഛനോട് ഒപ്പം ഇനിയും വല്ലാതെ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

,, ആഗ്രഹിക്കുന്നു എങ്കിൽ അത് ആവർതിക്കണം.

,, പക്ഷെ എന്റെ ഭർത്താവ്.

,, ഭർത്താവ് , അയാൾക്ക് നിന്നോട് സ്നേഹം ഉണ്ടോ. ഉണ്ടെങ്കിൽ ജീവിക്കാൻ ഉള്ള സാഹചര്യം ഇവിടെ ഉണ്ടായിട്ടും എന്തിനു അന്യ നാട്ടിൽ പോയി ഇരിക്കുന്നു.

,, അത്.