“ഈ മൈരന്‍ അതുല്‍ ഇല്ലാരുന്നേല്‍ നിന്നെക്കാണിക്കാന്‍ വേണ്ടി കുണ്ണ ഞാന്‍ പൊറത്തിടുവാരുന്നു. നീ മൊല പോറത്തിടുവാരുന്നോടീ എന്നെ കാണിക്കാന്‍?”
“പിന്നില്ലേ, എന്‍റെ മോനേക്കാണിക്കാന്‍ എന്‍റെ മുഴുത്ത മൊല രണ്ടും ഞാന്‍ ഞാനെടുത്തു പൊറത്തിട്ടേനെ.”
“എടീ നീ മൊല മാത്രവേ പൊറത്തിട്ട് നടക്കുവൊള്ളോ?”
“പിന്നെന്താടാ മൈരേ നെനക്ക് കാണണ്ടേ?”
“എടീ നെനക്കറീത്തില്ലേ?”
“നിന്‍റെ കാര്യം,” അവള്‍ നീരസപ്പെട്ടു, “രണ്ടു പ്രാവശ്യം ഞാന്‍ നിന്നെ മൈരേന്നു വിളിച്ചു. മോനേ മുത്തേ കുട്ടാ എന്ന് മാത്രം വിളിച്ചിട്ടുള്ള ഞാന്‍ മൈരേന്ന് വിളിക്കണങ്കില്‍ മമ്മീടെ കഴപ്പ് ഒന്നോര്‍ത്തു നോകിക്കെ. അത്രയ്ക്ക് കഴയ്ക്കുവാ. നീയാണേല്‍ “എടീ’ “നീ” അതിനപ്പറത്തേക്ക് പോയിട്ടേയില്ലല്ലോ.”
ദിലീപ് അരക്കെട്ടിലെ മുഴയില്‍ ശക്തിയായി അമര്‍ത്തി.
“ഈ മൈരന്‍ അതുല്‍ കാരണവാ മമ്മീ. അവനെങ്ങാനും ഞാന്‍ നിന്നെ പൂറീ എന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടാല്‍…”
“ഓ ആ കുണ്ണ മൊബൈല്‍ വലിച്ചുകീറിക്കൊണ്ടിരിക്കുവല്ലേ? നമ്മള് വെടി പൊട്ടിച്ചാല്‍ കേള്‍ക്കില്ല.”
“അതുപോട്ടെടീ മൈരേ, നീ ഞാന്‍ ചോദിച്ചേന് മറുപടി പറ,”
“എന്നതാടാ കുണ്ണെ നീ ചോദിച്ചേ?’
“എടീ പൂറീ, നീ മൊല മാത്രവേ പൊറത്തിട്ട് നടക്കത്തൊള്ളോന്ന്‍?”
“അല്ലെടാ. ഈ മൈരന്‍ അതുല്‍ ഇല്ലാരുന്നേല്‍ സാരി ശരിക്ക് പൊക്കിപ്പിടിച്ച് ഞാന്‍ നിന്നെ പൂറു കാണിക്കുവാരുന്നു.”
ഞങ്ങള്‍ നടന്നു ഏകദേശം മലമുകളില്‍ എത്തി. ദൂരെ ഒരു പൊട്ടുപോലെ വീട് കാണാം. ചുറ്റുവട്ടത്തൊന്നും അങ്ങനെ ആരെയും കാണുന്നില്ല. വീടുകളും. തീര്‍ത്തും വിജനം. ഏകാന്തം. ശാന്തം.
“ആ ആന്റീ,” പെട്ടെന്ന് അവര്‍ അതുലിന്‍റെ ശബ്ദം കേട്ടു. അവര്‍ അവനെ നോക്കി. അവന്‍റെ മുഖത്ത് അസുഖകരമായ ഒരു ഭാവം അവര്‍ കണ്ടു.
“എന്താ മോനേ,” ഗായത്രി ചോദിച്ചു.
“അതേ, ഇവിടെ ഇപ്പം പ്രോബ്ലം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ. എനിക്കൊരത്യാവശ്യമുണ്ടായിരുന്നു. ഞാന്‍ കുറച്ചു കഴിയുമ്പോള്‍ വരാം. ഓക്കേ?”
“അതിനെന്താ, ഓക്കേ” രണ്ടു വാക്കുകളും ദിലീപും ഗായത്രിയും ഒരുമിച്ചാണ് പറഞ്ഞത്.
അവന്‍ താഴെക്കിറങ്ങിപ്പോയി അതിദ്രുതം.
അവിടെ, നിര്‍ജ്ജനവും ഏകാന്തവുമായ മലമുകളില്‍, നാലതിരുകളിലും കാട് നിറഞ്ഞ, കൊടുമുടിയുടെ മുകളില്‍ അവര്‍ തനിച്ചായി.
പ്രിയപ്പെട്ട ജോയ്‌സി… കഥ മുഴുവൻ വായിച്ചു.. ഈ സൈറ്റിൽ വരുന്ന ഓരോ കഥയും വിടാതെ വായിച്ചിരുന്ന ഒരു കാലം എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഒരുപാട് നാളുകൾക്കു ശേഷം ഒരു കഥ ഒരു ഇരിപ്പിൽ വായിച്ചുതീർത്തു.. വല്ലാത്ത ഫീലിംഗ്.. ഒരുപാട് നല്ല എഴുത്തുകാരുടെ തിരോധാനം മൂലം നല്ല കഥയ്ക്കുള്ള കാത്തിരുപ്പ് ഞാൻ അവസാനിപ്പിച്ചതാണ്.. പക്ഷെ ആ കാത്തിരുപ്പ് വീണ്ടും തുടങ്ങുന്നു.. ജോയ്‌സിയുടെ കഥകൾക്ക് വേണ്ടി.. ഇനിയും എഴുതണം വായനക്കാർ ചൂണ്ടി കാണിച്ച ചെറിയ പിഴവുകൾ തീരുത്തണം.. കൃത്യമായ ഇടവേളകളിലുള്ള പ്രസിത്തീകരണം, ധാരാളം പേജുകൾ തുടങ്ങിയ പ്രത്യേകതകളും ജോയ്‌സിയുടെ കഥക്കുണ്ട്.. മന്ദൻരാജയുടെ മഞ്ജുവിനെ പോലെ… കട്ടകളിപ്പാന്റെ വീണയെപ്പോലെ.. പഴഞ്ജന്റെ സുഷമയെപോലെ.. തുടങ്ങി ഒരുപാട് കഥാപാത്രങ്ങളെ പോലെ ഗായത്രിയും പ്രേഷകരുടെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കും… ഞങ്ങളെ ഇട്ടേച്ചു പോവരുത്.. ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കുക കഥയുടെ പേരുകൾ കഥയുടെ രീതി അല്ലെങ്കിൽ ആശയം മനസിലാവാത്ത രീതിയിൽ ആക്കിയാൽ നന്നായിരിക്കും… ഒരു അഭിപ്രായം ആണുട്ടോ… ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയോടെ “കാതരയായ പ്രിയംവദ”