അമ്മയുടെ പിരിയായ കുഞ്ഞാറ്റ [Abej] 646

പതിനെട്ട് ആയെങ്കിലും വെറും പിള്ളാരുടെ ശരീരവും സംസാരവും കളി ചിരിയുമായ ഇവളെ എങ്ങനാ ദൈവമെ എഞ്ചിനിയറിങ് പഠിക്കാൻ വിടുന്നത് എന്ന് ഞാൻ മനസിലോർത്തു.

“അമ്മയല്ലേ പറഞ്ഞത് കുഞ്ഞാറ്റ വല്യ എഞ്ചിനിയർ ആയെന്ന് .

എന്നിട്ട് അമ്മയുടെ എളിയിലിരിക്കുന്ന ഈ ഇളളിള്ളാ കുഞ്ഞ് പിന്നെ ആരാണാവോ???”

“അവളെത്ര വലുതായാലും ഈ കൗസു അവളെ എളിയിൽ ചുമന്ന് നടക്കും പറ്റിയാൽ?? അതിന് നിനക്കെന്നാട കെളവാ??”

“ആ ഇപ്പോൾ ഞാൻ ആരായി.??”

“പോടാ പോയി ജോലി നോക്ക്.”

അമ്മ എന്നേ നോക്കി ഒരു ചിരി പാസാക്കിയതും അമ്മയുടെ എളിയിൽ നിന്നും കുഞ്ഞാറ്റ ഊർന്ന് താഴേക്കിറങ്ങി.

അമ്മയുടെ തടിച്ച ശരീരത്തിൽ നിന്നും കുഞ്ഞാറ്റ ഊർന്നിറങ്ങിയതും അവളുടെ മിനുസമാർന്ന പാല് പോലത്തെ മെലിഞ്ഞ തുടകൾ ഞാൻ ശരിക്ക് കണ്ടു.

കുട്ടി പാവാട അൽപം കൂടി ഉയർന്നിരുന്നെങ്കിൽ അവളുടെ പാലരുവിയുടെ ഇളം തടിപ്പ് ജട്ടിയിൽ പൊതിഞ്ഞതും കൂടി കാണാമായിരുന്നു.

പക്ഷേ എനിക്ക് എൻ്റെ കുഞ്ഞു പെങ്ങൾ എന്നതിനുമപ്പുറം അവളെ വേറെ രീതിയിൽ ചിന്തിക്കാൻ പോലും കഴിയുമായിരുന്നില്ല.

കാരണം ചെറുപ്പം മുതലെ അവളെ കൊഞ്ചിച്ചും ലാളിച്ചും ആനപ്പുറത്ത് കയറ്റിയും ഊഞ്ഞാലാട്ടിയും കളിപ്പിച്ച് ഇതേ വരെ എത്തിച്ച ഒരു ചേട്ടൻ എന്ന നിലക്ക് അവളെ ഞാൻ എങ്ങനെ മറ്റൊരു കണ്ണിലൂടെ കാണും??

“മനുവേട്ടാ ഞാൻ ഇന്നലെ ഡയറീമിൽക് വാങ്ങി വരാൻ പറഞ്ഞിട്ട് കൊണ്ടോന്നോ??”

“അച്ചോട,, ഏട്ടൻ മറന്നു പോയല്ലോടി കാന്താരി.”

“ഉം മറക്കും എനിക്കറിയാം മറക്കുമെന്ന്.”

“ഏട്ടൻ ഉച്ചക്ക് ചോറുണ്ണാൻ വരുമ്പോൾ കൊണ്ടുവരാട്ടോ എൻ്റെ കുഞ്ഞാറ്റക്കിളിക്ക്.”

“മ് ഇപ്പോൾ കൊണ്ടുവരും. ഇനി പാതിരാത്രിയാ നാലു കാലിൽ അവൻ വരത്തുള്ളു മോളെ.”

അമ്മ ഒരു പാത്രത്തിൽ പഴം വാട്ടിയതുമായി വന്ന് പാത്രം കുഞ്ഞാറ്റക്ക് കൊടുത്തു.

“അമ്മ ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിയമ്മെ. ഈ മനു മനോഹരൻ എന്ന ഞാൻ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടെങ്കിൽ എൻ്റെ കുഞ്ഞാറ്റക്ക് രണ്ട് വലിയ ഡയറീമിൽകുമായി ഇന്ന് ഉച്ചയോടെ വന്നിരിക്കും ആ,,”

“ഉവ്വ ഉവ്വേ…. കേട്ടിട്ട് തഴമ്പിച്ച ഡയലോഗ് വിട്ട് പിടി മനുക്കുട്ടാ.. ”

“ഇല്ലമ്മേ ഇന്ന് ഉച്ചക്ക് അമ്മ കണ്ടോ ഉം.”