അമ്മയുടെ സ്വയംവരം 1 [ആദിദേവ്] 1984

അതിന് ശേഷം കല്യാണത്തിന് വേണ്ടി മറ്റു ഷോപ്പിംഗ് കഴിഞ്ഞു വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ അച്ഛൻ ഭയങ്കര ബഹളം അച്ഛൻ ഈ കല്യാണത്തിന് പറ്റില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു. അമ്മയും കൂടെ ഉണ്ട്. എല്ലാവരും അച്ഛനെയും അമ്മയെയും പറഞ്ഞു മനസ്സിൽ ആകുന്നുണ്ട്. ഒരു കാര്യം ഇല്ല. അപ്പോൾ ആണ് എന്നെ കണ്ടത്.

“അമ്മയെ കെട്ടാൻ നടക്കുന്നു, വൃത്തികെട്ടവൻ.”

ശ്യാം: അച്ഛാ, അതിന് അമ്മുമ്മ പറഞ്ഞിട്ട് ആണ്. നിങ്ങളും സമ്മതിചില്ലേ.

മുത്തശ്ശി: എന്താ ഇവിടെ പ്രശ്നം?

മുത്തശ്ശിയോട് കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു.

മുത്തശ്ശി: മോനെ, നീ നിൻ്റെ ഭാര്യയെ മകന് കെട്ടിച്ചു കൊടുക്കുന്നെങ്കിൽ വേണ്ടാ. പക്ഷേ നിൻ്റെ ഈ തീരുമാനം കാരണം നമ്മുടെ മുഴുവൻ കുടുംബം ആണ് അപകടത്തിൽ പെടാൻ പോകുന്നത്. ഒരു 3 കൊല്ലത്തെ കാര്യം ആണ്, നീ വേറെ ആരെയും അല്ലെലോ സ്വന്തം മകനെ അല്ലെ അവൾക്ക് കല്യാണം കഴിച്ചു കൊടുക്കുന്നത്. നീ സമ്മതിക്ക്.

ഇനി നി ഇതിന് സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഇതിന് കാരണം ആയ നിൻ്റെ ഭാര്യയെ നിൻ്റെ ചേട്ടൻ്റെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ വിടും. എനിക്ക് നിൻ്റെ ഭാര്യയെക്കാൾ വലതു എൻ്റെ കുടുംബം ആണ്.

അത് കേട്ടതോടെ അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും ഒന്നും ചെയ്യാനും പറയാനും പറ്റാതെ ആയി.

ഗീത: ചേട്ടാ, സമ്മതിക്കാം. അവൻ അല്ലെ, ചേട്ടൻ പേടിക്കുന്ന പോലെ ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല.

അമ്മ പറഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛനും മറ്റൊന്നും ചിന്തച്ചില്ല, സമ്മതം മൂളി.

എന്നാൽ അവർക്ക് അറിയിലല്ലോ ഞാൻ അമ്മയെ ജീവിതം അവസാനം വരെ ഭാര്യ ആകാൻ ആണ് നോക്കുന്നത് എന്ന്.

ഇനി ഇപ്പോൾ ആര് വിചാരിച്ചാലും കല്യാണം മുടക്കാൻ പറ്റില്ല എന്ന് മനസ്സിലായതോടെ ശ്യാം തൻ്റെ അമ്മയെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിക്കാൻ ഉള്ളത മാർഗം കണ്ടെത്താൻ തുടങ്ങി.