അമ്മയുടെ തേൻ കൂട് 2 [കുട്ടപ്പൻ] 469

 

പല്ലു തേച്ചു വന്നു കഴിക്കാനിരുന്നു. അമ്മയും ഞാനും എതിർ വശങ്ങളിലായാണ് ഇരുന്നത്. ആകെ വല്ലാത്ത നിശബ്ദത ആയിരുന്നു. രണ്ടുപേർക്കും മിണ്ടാൻ പറ്റാത്ത എന്തോ ഒരു മൂകത തളം കെട്ടി നിന്നു.

 

എനിക്കും വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥത. എന്തോ വലിയ ഭാരം ഉള്ളിൽ തങ്ങി നിൽക്കും പോലെ.

 

‘അമ്മേ… സോറി…’ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ സംഗതി ഇനിയും വഷളാകുമെന്നതിനാൽ ഒട്ടും ആലോചിക്കാതെ ഞാൻ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

 

‘എന്തെ അച്ചൂ?’ അമ്മയുടെ നേർത്ത സ്വരം.

 

‘നേരത്തെ, അടുക്കളയിൽ…’ എന്റെ ശബ്ദം ഇടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

 

‘മ്മ്മ്… അത് സാരമില്ല… എന്നാലും രണ്ടു ദിവസമായി നിനക്ക് എന്തെ ഒരു മാറ്റം?’ അമ്മ ചോദിച്ചു.

 

‘ഏയ്‌… ഒന്നുമില്ല…’ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

 

‘അച്ചൂ… ഈ പ്രായത്തിൽ ഇങ്ങനെ പലതും തോന്നും. നീ ഫോൺ ഉപയോഗം കുറച്ചാൽ തന്നെ ഇതൊക്കെ കുറേ മാറും. വേണ്ടാത്ത ഓരോന്നൊക്കെ കാണുന്നത്കൊണ്ടാ…’ അമ്മ പറഞ്ഞു.

 

‘ഏയ്‌… അങ്ങനൊന്നുമില്ല അമ്മേ…’ വളരെ പക്വത ഉള്ള അമ്മയുടെ ഇടപെടലിൽ ഞാൻ ആകെ ചൂളിപ്പോയി.

 

‘അച്ചൂ… അമ്മയും ഈ പ്രായമൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ടാ വന്നത്. കുറച്ചൊക്കെ അമ്മയ്ക്കും മനസിലാകും’

 

ഞാൻ ആകെ പരുങ്ങിക്കൊണ്ട് അമ്മയെ നോക്കി.

 

അമ്മ വാത്സല്യത്തോടെ തുടർന്നു: ‘നിനക്ക് ഇത്രയും കാലം ക്ലാസൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പൊ അതില്ല. വെറുതെ ഇരിക്കുന്ന സമയമാണ്… പിന്നെ പ്രായത്തിന്റെതായ ഓരോ തോന്നലും… അതിന്റെ കൂടെ വേണ്ടാത്തത് ഓരോന്ന് കണ്ടിട്ടാ ഇങ്ങനൊക്കെ…’

 

‘അമ്മേ… ഞാൻ…’ എന്തു പറയണമെന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ കുഴങ്ങി.

 

‘അച്ചൂ… ഞാൻ മോനെ കുറ്റപ്പെടുത്തിയതല്ല. പക്ഷെ മോനെ ഞാൻ നിന്റെ അമ്മയല്ലേ…? രണ്ടു ദിവസമായി അമ്മയുടെ പാന്റിയിൽ കാണുന്ന നനവ് നിന്റേതാവല്ലേ എന്നു ഞാൻ ഓർത്തു. പക്ഷെ, നേരത്തെ അടുക്കളയിൽ വെച്ച് എനിക്ക് മനസിലായി… മോൻ ഇത് ഓർത്തു വിഷമിക്കണ്ട. വേറെ ആരും അറിയില്ല. പക്ഷെ, ഇത് ശരിയല്ല… അത് മോനോട് അമ്മയല്ലാതെ വേറെ ആരാ പറഞ്ഞു തരിക…’