അമ്മയുടെ വിറയൽ [റിയ] 516

വിവേക് ശാലിനിയുടെ പൂർച്ചാൽ വിടർത്തി, നന്നായി നക്കിക്കൊടുത്തു. പൊങ്ങിനിന്നിരുന്ന കന്ത്, മുലഞെട്ടുപോലെ വായിലിട്ട് ഊമ്പി. പൂറ്റിൽനിന്ന് ഉറവപോലെ ഒലിക്കുന്നു. ഒരു തുള്ളിപോലും വിടാതെ അവൻ മുഴുവൻ നക്കിത്തുടച്ചു.

ഓർമവച്ചനാൾമുതൽ ഞാനും അമ്മയും ഒറ്റയ്ക്കാണ്. ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ അച്ഛൻ വന്നു പറഞ്ഞു: “ഞാൻ വേറെ പോവുകയാണ്. ഇനി നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടെ വഴി, എനിക്ക് എന്റെ വഴി”. പിന്നെ ഇന്നുവരെ അച്ഛനെ കണ്ടിട്ടില്ല.

അന്നുമുതൽ ഇന്നുവരെ തന്റെ അമ്മ ഒറ്റയ്ക്കാണ്. തന്റെ സുഖം നോക്കി അമ്മ വേറെ കെട്ടിയതുമില്ല. ജീവിതം തനിക്കു വേണ്ടി മാറ്റിവെച്ചു. ആ അമ്മ ഇതാ, അൽപം സുഖത്തിനുവേണ്ടി കേഴുന്നു.
വിവേക് ശാലിനിയുടെ പൂറ്റിൽ നാവു ചുഴറ്റി കയറ്റി, ഉള്ളിൽനിന്നു വരുന്ന തേൻ മുഴുവൻ നക്കിക്കുടിച്ചു. കന്ത് നാവിലിട്ട് ചുഴറ്റി. ശാലിനിയാകട്ടെ കാലുകൾ രണ്ടും മകന്റെ പുറത്തിട്ടുരച്ചു. അവന്റെ തലമുടി പിടിച്ചു വലിച്ച് മൂളാനും മുരളാനും തുടങ്ങി.

“മോനേ, വിവൂ! നീ ഇതെല്ലാം എവിടെനിന്നു പഠിച്ചെടാ! എനിക്ക് സഹിക്കാൻ വയ്യാ. മതിയെടാ നക്കിയത്. എന്തെങ്കിലും ചെയ്യ്, മതി വിവൂ. ഹ്, ആഹ്, വിവൂ. എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് വേഗം ചെയ്യ് മോനേ!”

വിവേക് അമ്മയുടെ കന്ത് അവന്റെ നാവിനും ചുണ്ടിനും ഇടയിലിട്ടു. ശാലിനിയുടെ പൂറ്റിൽ വിരലുകൾ കയറ്റി, ആദ്യം ഒന്ന്, പിന്നെ രണ്ട്, പിന്നെ മൂന്ന്.

ഒരേസമയം കന്ത്

ഉറിഞ്ചുകയും വിരലുകൾകൊണ്ട് പണ്ണുകയും ചെയ്തപ്പോൾ ശാലിനിക്ക് പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ പറ്റിയില്ല.
അവൾ ചന്തി പൊക്കി, മകന്റെ മുഖം പൂറ്റിലേക്ക് കൂടുതൽ തള്ളിപ്പിടിച്ചു. കെട്ടിവെച്ചതെല്ലാം ഒന്നിച്ചു പൊട്ടിയൊഴുകി, മകന്റെ വായിലേക്ക്. ഒരു തുള്ളിപോലും കളയാതെ അവൻ അത് മുഴുവൻ കുടിച്ചിറക്കി.