അമ്മയും മകളും [ഹേമ] 567

“പിന്നേ…….തുണീംമണീം ഇല്ലാതിരിക്കുന്നവളെ ഞാനെന്തിന് ബഹുമാനിക്കണം……” ഗിരിജ ചോദിച്ചു.
“കണ്ടോടീ പൂറീ…….നിൻ്റേതിനാക്കാളും വല്ല്യ പൂറില്ലേ…..വല്ല്യ മൊലയില്ലേ……വല്ല്യ കുണ്ടിയില്ലേ…..എന്നിട്ടും പെണ്ണിന് ഒരു ബഹുമാനോമില്ല……” ശ്യാമള നാണമില്ലാതെ ഓരോന്നും ചൂണ്ടിക്കാട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഏടീ….ഇതൊക്കെയിത്തിരി ചെറുതാണേലും രണ്ട് കാളക്കൂറ്റൻമാരേ ഞാൻ പട്ടിണിയില്ലാതെ നോക്കുന്നില്ലേ…..ഒരുത്തനൊന്ന് നക്കിയതേയുള്ള് അപ്പോഴേക്കും നിൻ്റെ വെടിപൊട്ടീലേ…അപ്പോ പത്തു പതിനൊന്ന് വർഷമായി ഇവരെ പൊന്നുപോലെ നോക്കുന്ന എന്നെയല്ലേ നീ ബഹുമാനിക്കേണ്ടത്……..” ഗിരിജ ചോദിച്ചു.
“ഹും…….” ശ്യാമള ജയൻ്റെ കയ്യിരുന്ന ഗ്ലാസ് തോറ്റ ദേഷ്യത്തിൽ തട്ടിപ്പറിച്ച് അവൾ ഒറ്റവലിക്ക് കുടിച്ചു.
“പതിയെ കുടിക്കെടീ……..ഇന്ന് രാത്രിമൊത്തം നിന്നെ പണ്ണാനൊള്ളതാ……” രാഘവൻ പറഞ്ഞു.
“പിന്നേ…..ഞാൻ നാലഞ്ച് വർഷമായി ഞാൻ കുടി തൊടങ്ങീട്ട് ആ എന്നോടാ…….”ശ്യാമള ഒന്നുകൂടി ഒഴിച്ച് കുടിച്ചു.
“മൈര്……എനിക്കത് കണ്ടപ്പഴേ തോന്നീതാ……” രാഘവൻ രഹസ്യമായി പറഞ്ഞു.
“വാടീ……കഴിക്കാടീ………” ജയൻ എണീറ്റു. അവർ എണീറ്റ് ഡൈനിങ് ഹാളിലേക്ക് നടന്നു. ജയൻ വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവന്ന ബ്രോസ്റ്റഡ് അവർ വയറുനിറയെ കഴിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും ശ്യാമള നല്ല മൂഡിലായി.നാലുപേരും എണീറ്റ് പല്ലുതേച്ചു.
“എന്തിനാടീ പല്ലുതേക്കുന്നെ…….” ശ്യാമള കുഴഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ ചോദിച്ചു.
“എനിക്കീ കുണ്ണകളെ നാളേം വേണ്ടതാ വല്ല മുളകിൻ്റെ അംശം വല്ലതും വായിലൊണ്ടെങ്കി അവർക്ക് എരിയൂലേ…….” ബ്രഷ് കടിച്ചുപിടിച്ച് താണുകിടക്കുന്ന രാഘവൻ്റേയും ജയൻ്റേയും കുണ്ണകളിൽ പിടിച്ച് ഗിരിജ പറഞ്ഞു.
“ശ്ശോ…. അത് ഞാൻ മറന്നുപോയി…..” ശ്യാമള പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കഴുകിയ ബ്രഷിൽ രണ്ടാമതും പേസ്റ്റ് പുരട്ടി. മറ്റ് മൂന്നുപേരുടേയും ചിരി ഉച്ചത്തിലായി.
“എന്തോന്നാ ഇത്ര ചിരിക്കാൻ അവര് ആരോഗ്യത്തോടെ ഇരിക്കേണ്ടത് ഇപ്പം എൻ്റേംകുടെ ആവശ്യമല്ലേ……..” അവൾ പറഞ്ഞു.
“തന്നെ…തന്നെ……” ഗിരിജ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ചിരിയടക്കി.
“എന്നാലുമെൻ്റെ കടിച്ചിപ്പൂറീ………നിൻ്റെ ബുദ്ധി കൊള്ളാം ഇനി രാഘവേട്ടൻ ഇവിടെ എപ്പോ വന്നാലും നാട്ടുകാരൊന്നും പറയത്തില്ലല്ലോ……” ശ്യാമള ചോദിച്ചു.
“എന്തോന്നാടീ ഒരു ബഹുമാനം……? കഴിഞ്ഞാഴ്ച നീൻ്റെ വീട്ടില് തേങ്ങയിടാൻ വന്നപ്പം രാഘവാന്നല്ലേ വിളിച്ചത്……..” രാഘവൻ ചോദിച്ചു.
“വല്ല്യ കുണ്ണയൊള്ള ആണുങ്ങളെ ബഹുമാനിക്കണമെന്നാ അമ്മ പറഞ്ഞിടൊള്ളത്…….” അവൾ ബ്രഷ് കഴൂകികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഓ…..നിൻ്റമ്മ പറവെടി കാർത്യായനി…….” അയാൾ പറഞ്ഞു. സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന സമയം ഗിരിജയുടെ ഒരേയൊരു കൂട്ടുകാരിയായിരുന്നു. നാട്ടിലെ അറിയപ്പെടുന്ന വേശ്യയായ കാർത്യായനിയുടെ ഒരേയൊരു മകൾ ശ്യാമള. അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ മയങ്ങി കെട്ടിയതാണ് സാധാരണക്കാരനായ ഗോവിന്ദൻ പിന്നീട് ജയൻ്റെ അച്ഛൻ്റെ സഹായത്തോടെ ഒരൂ സൂപ്പർമാർക്കറ്റ് ആരംഭിച്ചു. പിന്നീടയാൾക്ക് ശുക്രനുദിച്ചു ചുരുങ്ങിയ സമയംകൊണ്ട് അയാൾ ഗോവിന്ദൻമുതലാളിയായി. അപ്പോഴേക്കും അയാൾക്ക് ശ്യാമളയിലുള്ള ഭ്രമം കുറഞ്ഞിരുന്നു.പെൺവിഷയത്തിൽ അടങ്ങാത്ത ആർത്തിയുള്ള ഗോവിന്ദന് നാട്ടിലെ പല പെണ്ണുങ്ങളുമായും ബന്ധമുണ്ട് പക്ഷേ സൂപ്പർമാർക്കറ്റുകളിലെ പകുതി അവകാശം ശ്യാമളക്കായതിനാൽ അവളെ അയാൾക്ക് അൽപം പേടിയുണ്ടായിരുന്നു.
“അങ്ങനെ പറയല്ലേ ചേട്ടാ……അറുവാണി ശ്യാമളയുടെ അമ്മ പറവെടി കാർത്യായനിയെന്ന് പറ……..” ശ്യാമള അയാളുടെ വാക്കുകൾ തിരുത്തി.
“അതെന്താടീ…… നിന്നെ ഗോവിന്ദനല്ലാതെ ആരെങ്കിലും പണ്ണീട്ടൊണ്ടോ…….” അയാൾ ചോദിച്ചു.
“ഹും…… പതിനെട്ടുകാരി ശ്യാമളയൂടെ പൂറിൻ്റേം കൊതത്തിൻ്റേം വിലയാ ഗോവിന്ദനെന്ന കൂലിപ്പണിക്കാരനെ ഗോവിന്ദൻമുതലാളിയാക്കിയത്…….” അവൾ പറഞ്ഞു.
“ശ്ശോ……അന്നേരം എത്രപേര് പണ്ണീട്ടൊണ്ടാവും……” അയാൾ ചോദിച്ചു.
“ച്ഛേ……ഒരാളേയുള്ളു.എൻ്റെ ഒരേയൊരു കൂട്ടുകാരീടെ അമ്മായപ്പൻ.പക്ഷേ ഇതൊന്നും എൻ്റെ അമ്മക്കും എനിക്കും അയാൾക്കുമല്ലാതെ ആർക്കുമറിയില്ല കേട്ടോ……..” അവൾ പറഞ്ഞു.
“ശ്ശോ…..എന്നാലും അച്ഛൻ ഒരു ഗ്യാരണ്ടിയുമില്ലാതെ ലക്ഷങ്ങളൊരുത്തന് കടം കൊടുത്തപ്പോൾ ഞാൻ ചിന്തിക്കണമാരുന്ന്……” ജയൻ പറഞ്ഞു.
“അത് അങ്ങേര് തിരിച്ചുകൊടുത്തില്ലേ പലിശകൊടുത്തില്ലന്നല്ലേയുള്ളൂ………” അവൾ പറഞ്ഞു.
“അതാരുന്നേട്ടാ……എനിക്ക് എൻ്റെ മോനും നിങ്ങടെ മോളും തമ്മിൽ കല്ല്യാണം നടത്തുന്നതിനുള്ള എതിർപ്പ്………” അവൾ പറഞ്ഞു.
“അതെന്താ അങ്ങനെ……” ഗിരിജ ചോദിച്ചു.