അമ്മിഞ്ഞ കൊതി 1 [Athirakutti] 609

മൂത്തത് ആൻസി… എന്നേക്കാൾ ഒരു മാസം പ്രായം കൂടിയതാണെന്നേ ഉള്ളു. അവളും പരീക്ഷ എഴുതി നിൽക്കുവാ. രണ്ടാമത്തേത് ഷേർലി… ഒരു തലതിരിഞ്ഞ സാദനം. ഇപ്പൊ പഠിക്കുന്നു. മൂന്നാമത്തേത് ദേ ഒക്കത്തു. ആറു മാസം ആയെ ഉള്ളു. ഇതൊക്കെയാണേലും കുഞ്ഞേനെ കാണാൻ ഭയങ്കര ഐശ്വര്യമാണ്. വെസ്റ്റേൺ ഇട്ടാലും നാടൻ ഇട്ടാലും എല്ലാം ഒരുപോലെ ഇണങ്ങും. അതൊക്കെത്തന്നെയാവണം കൊച്ചച്ചൻ ഇങ്ങനെ കൃഷി ഇറക്കുന്നത്.

അവിടെ ഒരാഴ്ച എടുത്തു സ്ഥലമൊക്കെ ഒന്ന് മനസിലാക്കാൻ. വീട്ടിൽ ആകെയുള്ളത് ആൻസിയുടെ ഒരു സൈക്കിൾ ആണ്. അതും പിങ്ക് നിറമുള്ള ലേഡീസ് സൈക്കിൾ. അതിൽ നാടുചുറ്റാൻ ഒരു ചമ്മൽ ഉണ്ട്. രണ്ടു പ്രാവശ്യം ആൻസിയുടെ കൂടെ അടുത്തൊക്കെ ഒന്ന് പോയി വന്നു. അവൾ ഉള്ളപ്പോ ആളുകൾ എന്നെ ഒന്നും പറയില്ല എന്ന ഒരു വിശ്വാസം.

അവിടുത്തെ ആഹാര രീതിയും, ഇടക്കുള്ള കുളത്തിലെ കുളിയും, എല്ലാം എനിക്ക് നന്നേ ബോധിച്ചു. പക്ഷെ കുഞ്ഞ കൊച്ചിന് പാലുകൊടുക്കുന്നതു കാണുമ്പോ ഒരു ചെറിയ കൊതി തോന്നാറുണ്ട്. പുറമെ കാണിച്ചില്ലെന്നേ ഉള്ളു. ഇളം ബ്രൗൺ നിറമുള്ള നിപ്പിൾന്റെ വട്ടം ഇടയ്ക്കു കാണാൻ പറ്റുമായിരുന്നു. നല്ല വെളുത്തതായുണ്ട് അത് പെട്ടെന്ന് കണ്ണിൽ പതിക്കും.

എല്ലാം പെണ്ണുങ്ങൾ ആയതു കൊണ്ടും കൂടിയാണ് എന്നെ കുഞ്ഞ തന്നെ പഠിപ്പിക്കാം എന്നുകൂടെ ഇട്ടതു. പക്ഷെ ആ കാരണം കൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് എൻ്റെ സ്വകാര്യത നഷ്ടമായി.

ഇപ്പൊ രണ്ടാഴ്ചയായി ഞാനൊന്ന് വാണം വിട്ടിട്ട്. ദിവസവും രണ്ടു നേരം മുടങ്ങാതെ വാണമടിക്കുന്ന ശീലമുള്ള ഞാനാണ് ഇത്. ഇവിടെ ഒരു കമ്പ്യൂട്ടർ ഉണ്ട്. പക്ഷെ അത് ഹാളിൽ ആണ് വച്ചേക്കുന്നതു. അത് കാരണം അതിൽ തുണ്ടു പോലും നോക്കാൻ പറ്റത്തില്ല.

ഇവിടെ ആകെ മൂന്നു മുറിയാണുള്ളത്. ഒരെണ്ണത്തിൽ കുഞ്ഞയും വാവയും, മറ്റേതിൽ ഞങ്ങൾ മൂന്നും. ഞാൻ തറയിലാണ് കിടപ്പു. മൂന്നാമത്തെ മുറിയിൽ അമ്മാമ്മ മരിച്ചതിനു ശേഷം ആരും കിടക്കാറില്ല. എനിക്കും സത്യം പറഞ്ഞാൽ പേടി തോന്നും. ഇപ്പോഴും അവിടെ മുഴുവൻ അങ്ങാടി മരുന്നിന്റെയും കുഴമ്പിന്റെയും ഒക്കെ മണമാണ്. അത് കാരണം എനിക്ക് ഒരു മേത്ത മേടിച്ചുതന്നു. ഇടയ്ക്കു കുഞ്ഞെടെ മുറിയിലും കിടക്കും.