അമ്മിഞ്ഞ കൊതി 1 [Athirakutti] 609

എന്തൊക്കെ അബദ്ധങ്ങളാ എൻ്റെ ഈശോയെ ഈ സംഭവിക്കുന്നെ എനിക്ക്. അതോർത്തു ആകെ ചമ്മലോടു കൂടി ഞാൻ കിടന്നു. പാമ്പുകൾ എന്ന് പറഞ്ഞത് അപ്പോഴാ എനിക്ക് മനസിലായത്. “ശേ….” എന്ന് അറിയാത്ത പറഞ്ഞു പോയി. അപ്പോഴും ഒരു ശബ്ദമില്ലാത്തെ ചിരി എനിക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു. എങ്ങനെയോ അന്ന് ഉറങ്ങി, വൈകിയാണെങ്കിലും.

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ അല്പം താമസിച്ചാണ് എഴുന്നേറ്റത്. കുഞ്ഞ വന്നു വിളിച്ചു. “എന്തുറക്കമാ ജോ. എഴുന്നേൽക്കു…”

“ഒരു രണ്ടു മിനിറ്റ് കൂടെ…. ” എന്നും പറഞ്ഞു ഞാൻ വീണ്ടും തലയിണ കെട്ടിപിടിച്ചു ഉറങ്ങി. അര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞു ആൻസി വന്നു വിളിച്ചു. “ജോ… മണി ഒന്പതായി… എണീക്കു.” അവളെ കണ്ടപ്പോ പെട്ടെന്ന് ഇന്നലത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഓർമ വന്നു.

ഒപ്പം മുഖത്തു ഒരു ചമ്മലും. അവൾക്കു അധികം മുഖം കൊടുക്കാതെ പല്ലൊക്കെ തേച്ചു കാപ്പി കുടിക്കാൻ എത്തി. അപ്പൊ ആൻസിയും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പാമ്പിനെ രാത്രി കണ്ട കാര്യമാണ് അവർ അമ്മയും മോളും സംസാരിക്കുന്നെ.

“നിനക്കിത്രക്കു ധൈര്യമുണ്ടായിരുന്നോ ജോ…” കുഞ്ഞ ചോദിച്ചു. “ഓ അത് വെറും ഒരു ചേരയായിരുന്നു കുഞ്ഞേ. അതാ പിടിച്ചു പുറത്തു കളഞ്ഞേ. അതിത്ര വലിയ കാര്യമൊന്നും അല്ല.” ഞാൻ വളരെ ലാഘവത്തോടെ പറഞ്ഞു. “എന്നാലും… ഒരു ഓലപ്പാമ്പു കണ്ടാൽ പോലും എനിക്ക് പേടിയാ. പിന്നെയാ ചേര. നീ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത് നന്നായി..” കുഞ്ഞ ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു.

“ഒന്നല്ല മമ്മി… രണ്ടു പാമ്പുണ്ടായിരുന്നു.” ആൻസിയുടെ അടുത്ത വിവരണം. “രണ്ടും ജോ തന്നെ മാറ്റി.” എന്നെ നോക്കി ഒരു മുനവച്ച പറച്ചിലായിരുന്നു. എനിക്ക് മനസിലായി എനിക്കിട്ടു ഇനി ട്രോളാൻ ഉള്ള പരിപാടിയാണിവൾടെ. ഒന്നും പറയാതെ ഞാൻ എനിക്ക് തന്ന ഇടിയപ്പവറും മുട്ടക്കറിയും കഴിച്ചു എഴുന്നേറ്റു. ഇന്നെങ്ങനെങ്കിലും വാണമടിച്ചേ പറ്റു. അത് മാത്രമായിരുന്നു ലക്‌ഷ്യം.

അവിടുത്തെ പറമ്പിൽ ഒരു വാഴത്തോട്ടം ഉണ്ട്. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു. നല്ല തിങ്ങി ഞെരുങ്ങി നിൽക്കുന്ന കൂറ്റൻ വാഴകൾ. ചിലതൊക്കെ കുലച്ചിട്ടുമുണ്ട്. ഞാൻ അവിടെ നടന്നു പറമ്പിന്റെ അറ്റം വരെ ചെന്നു. അവിടെ മതിലിൽ ചാരി നിന്നു. പുറത്തുനിന്നു ഒരിക്കലും വാണമടിച്ചിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ടു തന്നെ എങ്ങനെ ചെയ്യണം എന്നൊക്കെ ഒരു സംശയം.