അമ്മിഞ്ഞ കൊതി 3 [Athirakutti] 662

അൽപനേരം കഴിഞ്ഞു തേങ്ങയെല്ലാം ചിരകി ഞാൻ കുഞ്ഞക്ക് കൊടുത്തു. “എടാ ഈ കുഞ്ഞുള്ളിയും കൂടെ ഒന്ന് പൊളിച്ചു താടാ…” കുഞ്ഞ എനിക്ക് വീണ്ടും ജോലി ഏൽപ്പിച്ചു. പക്ഷെ അന്നേരം അതിനൊട്ടും മടി തോന്നിയില്ല. ഇഷ്ടത്തോടെയായിരുന്നു എല്ലാം ചെയ്തത്. “എന്നെ കരയിച്ചേ അടങ്ങു അല്ലെ കുഞ്ഞേ…” എന്നും പറഞ്ഞു അവിടെ സൈഡിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ആ ചെറിയുള്ളി എല്ലാം പൊളിക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോഴേക്കും ആൻസിയും എത്തിയിരുന്നു. ഒരു ക്രീം കളർ ടീഷർട്ടും മുട്ടുവരെയുള്ള ഒരു കടുംപച്ച നിറമുള്ള പാവാടയുമായിരുന്നു വേഷം. അവൾക്കു വറുക്കാനായി തേങ്ങാ ഒരു വലിയ ഉരുളിയിൽ കുഞ്ഞ ഇട്ടു കൊടുത്തിട്ടു പറഞ്ഞു… “ഇനി മോളിതു ഇളക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കണം. കരിയാതെ നോക്കണേ…”

അവർ രണ്ടു പേരുടെയും കൂടെ അടുക്കളയിൽ നിന്ന് ജോലി ചെയ്യാൻ ഒരു രസമുണ്ടായിരുന്നു. അല്പം കഴിഞ്ഞതോടെ എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നീറി തുടങ്ങി. എന്നിട്ടും സഹിച്ചു കൊണ്ട് ബാക്കിയുള്ള ഉള്ളിയൊക്കെ പൊളിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും അവിടുത്തെ ഹാളിൽ ഇളയ കാന്താരി ഉച്ചത്തിൽ ടീവി വച്ചേക്കുവാ. അതുടെ കേട്ടപ്പോ ദേഷ്യവും വന്നു. ഉള്ളിയൊക്കെ അവിടെ വച്ചിട്ട് മുഖം കഴുകാനായി ബാത്റൂമിലേക്കു ഞാൻ ഓടി. നേരെ ചെന്ന് പൈപ്പ് തുറന്നു ഒരുപാട് വെള്ളം മുഖത്തൊഴിച്ചു. ഇപ്പോഴാ ഒന്നാശ്വാസം വന്നേ. മൂക്കിൽ നിന്നും കണ്ണിൽ നിന്നും ധാര ധാരയായി ഒഴുകിയതെല്ലാം കഴുകി വൃത്തിയാക്കി.

അവിടെ ഉള്ള തോർത്തിൽ മുഖം തുടച്ചു. ആപ്പോഴാ ഒന്ന് നേരെ ചൊവ്വേ കണ്ണ് കാണാൻ സാധിച്ചേ. ആൻസി തുണിയെല്ലാം കഴുകാനിട്ടിട്ടുണ്ട്. അത് കണ്ടപ്പോ മനസ്സിൽ വീണ്ടും ഒരു ശങ്ക. ആ ബക്കറ്റ് ഞാൻ ഒന്ന് തുറന്നു നോക്കി. ദാ കിടക്കുന്നു ഞാൻ അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ആ ബ്രാ. പെട്ടെന്ന് എൻ്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. അത് കൈയ്യിലാക്കി തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി. ഈശോയെ അതിൽ ഇന്നലത്തെ എൻ്റെ പാലിൻ്റെ കറ ഉണ്ടല്ലോ. ഞാൻ അത് മണത്തും നോക്കി. കർത്താവെ ഇതെന്താ ഇത്. ഞാൻ മനസ്സിൽ ഓർത്തു. അതിനു അവളുടെ വിയർപ്പിൻ്റെയും എൻ്റെ പാലിൻ്റെയും മണമുണ്ട്. ഇവളെന്താ ഇതിട്ടുകൊണ്ടു കൊണ്ടാണോ ഇന്ന് പോയെ? സംശയങ്ങളും ചോദ്യങ്ങളും വീണ്ടും കൂടി. അവളോട് തന്നെ ഇന്ന് ചോദിക്കണം. ഇല്ലേ മനസമാധാനം കിട്ടില്ല.