അമൃതകിരണം 2 [Meenu] 320

കിരൺ: ഹ്മ്മ്… എവിടെ രണ്ടും…

അമ്മു: ഹാ… നിങ്ങളുടെ ബെഡ്‌റൂം കുളം ആക്കിയിട്ടുണ്ട്…

കിരൺ: അവിടെ ആണോ നാട്ടുകൂട്ടം?

അമ്മു: ഹാ…

അതും പറഞ്ഞു അമ്മു തിരിഞ്ഞു അകത്തേക്ക് നടന്നു പഴയതു പോലെ പോയി ഇരുന്നു. കിരൺ പിന്നാലെയും അകത്തേക്ക് ചെന്നു.

അമ്മു ൻ്റെ സുന്ദരമായ കണങ്കാൽ ൻ്റെ പിന്നഴക് അവൻ്റെ കണ്ണുകളെ താമര പൂ പോൽ വിടർത്തി. ഒരു സുവർണ കൊലുസ് ൻ്റെ കുറവ് അവനു വല്ലാത്ത ഒരു പോരായ്മ ആയി തോന്നിച്ചു. എങ്കിലും കൊലുസ് ഇല്ലാത്ത അവളുടെ കാലിനു ഒരു മനോഹരമായ വശ്യത ഉണ്ടായിരുന്നു. വെളുത്തു തുടുത്ത കണങ്കാൽ ഉം പിങ്ക് സോൾ ഉം, ആകർഷണം കാന്തിക ശക്തി പ്രാപിച്ച പോലെ…

അനു: ചേട്ടാ… അവിടെ രണ്ടും സ്വബോധത്തിൽ തന്നെ ആണോ?

കിരൺ: അവർക്ക് കുറച്ചു freedom കൊടുക്ക് അനു… വീട്ടിൽ അല്ലെ ഇരിക്കുന്നെ…

അമ്മു: പറഞ്ഞ് കൊടുക്ക് ടോ… ഇവൾ ആ മനു നെ അനങ്ങാൻ സമ്മതിക്കില്ല.

കിരൺ ൻ്റെ കണ്ണുകൾ വളരെ അലക്ഷ്യമായി ഇരുന്ന അനു ൻ്റെ നിറ കുംഭങ്ങളുടെ ഇരുളടഞ്ഞ താഴ്വരയിലേക്ക് അനിയന്ത്രിതമായി സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.

ധന്യ: ചേട്ടാ…. എങ്ങനെ ഉണ്ട്…

കിരൺ: ഇനി ഏതെങ്കിലും കളർ ഉണ്ടോ ഇതിൽ ഇല്ലാത്തത്?

ധന്യ: എല്ലാ കളർ ഉം ഇല്ലേ?

അമ്മു: കുറെ വാങ്ങിയെടോ രണ്ടും കൂടി.

കിരൺ കുനിഞ്ഞു കൊണ്ട് ബെഡ് ൽ കിടന്ന ഒരു ഹെയർ ക്ലിപ്പ് എടുത്തു നോക്കി.

കിരൺ: ഹെയർ ക്ലിപ്പ് ആയിരുന്നോ?

അമ്മു: നിങ്ങൾ എന്താ വിചാരിച്ചേ? സത്യം പറ.

കിരൺ: ഞാൻ ഒന്നും വിചാരിച്ചില്ല, എൻ്റെ പൊന്നോ….

എന്തൊക്കെയോ തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ഷേപ്പ് ആയിരുന്നു ആ ക്ലിപ്പ് നു.