അമൃതകിരണം 9 [Meenu] 261

റൂം ബോയ്: ഹാ…

അനു: എങ്കിൽ വാ…

അനു ബില്ലും നോക്കികൊണ്ട് കിരൺ ൻ്റെ യും ധന്യയുടെയും റൂമിലൂടെ നടന്നു, ഹാൾ ലേക്ക്. പിന്നാലെ ആ ചെക്കനും. അനു ൻ്റെ ഇരു ചന്തികളും താളബോധത്തോടെ ഇളകി.

ജിമ്മി: ആ ചെക്കൻ ൻ്റെ കിളി പോയി. അവളെ കണ്ടിട്ട്.

കിരൺ: അനു ൻ്റെ ധൈര്യം ഞാൻ സമ്മതിച്ചു.

ധന്യ: സത്യം, എനിക്ക് ഇപ്പോളും വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയില്ല.

അമ്മു: അവളു ഒരു കുരിപ്പു ആണ്, പക്ഷെ ഇത്രയും ഞാനും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.

കിരൺ: ഏയ്, കിളി പോവാനൊന്നും ഇല്ല, ആ ചെക്കൻ ഇത് പോലെ എത്ര പേരെ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും. ഹോട്ടൽ അല്ലെ? പല കൾച്ചർ ഉള്ളവർ വന്നു താമസിക്കുന്നതല്ലേ.

ധന്യ: അത് ശരിയാ… എന്നാലും?

ജിമ്മി: പക്ഷെ അവൻ്റെ മട്ടും ഭാവവും കണ്ടിട്ട്, അവൻ്റെ സകല കണ്ട്രോൾ ഉം പോയ ലക്ഷണം ഉണ്ട്.

അമ്മു: അത് എനിക്കും തോന്നുന്നുണ്ട്.

ധന്യ: പോയി നോക്കണോ?

ജിമ്മി ധന്യയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ജിമ്മി: നമുക്ക് പോയി നോക്കാം ധന്യ, വാ, നല്ല കാഴ്ചകൾ ചിലപ്പോൾ കാണാം.

ധന്യ: അയ്യേ, പോടാ.

കിരൺ: പാവം ചെക്കൻ.

ജിമ്മി: പോയി നോക്കിയാൽ അറിയാം പാവം ആണോ അല്ലയോ എന്നൊക്കെ.

അമ്മു: പോയി നോക്കിയാലോ?

ജിമ്മി: പോയി നോക്കിയാൽ ചിലപ്പോൾ നമ്മൾ എല്ലാവരുടെയും കണ്ട്രോൾ പോവും. അതിനുള്ള സീൻ കിട്ടും.

ധന്യ: ഏയ്… അവൻ ഇതൊക്കെ എത്ര കണ്ടതാവും, ചേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ? ഫോറീനേഴ്‌സ് ഒക്കെ വരുന്നതല്ലേ?

ജിമ്മി: എങ്കിൽ ധന്യ കൂടി അനു പോയ പോലെ ചെല്ല് അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക്. അവനു ഒരു പൂരം കൂടിയ ഫീൽ ഉം കിട്ടും.

ധന്യ: പോടാ തെണ്ടീ.